De financiële wereld, met name het beurswezen, is een buitengewoon mysterieuze substantie. Het groeit, bloeit en krimpt. Markten kunnen verhit reageren en even later weer afkoelen. Er kunnen kookpunten bereikt worden en bubbels vormen. Geld kan verdampen en markten kunnen imploderen. Liquiditeit en Volatiliteit. Terminologie geschikt voor Fukushima. Het lijkt haast wel een exacte wetenschap. Zo willen de banken, bedrijven en overheden in ieder geval dat het overkomt. Op deze wijze lijkt het controleerbaar en kunnen rampen worden afgewend. Kernwoorden om uit te dragen zijn stabiliteit, groei en positieve vooruitzichten. Voorzichtigheid is geboden. Nergens mag verteld worden dat het fundament scheuren vertoont en vooral in tijden van crisis moet het lijken of iedereen hard werkt aan een oplossing. Gewoon door blijven blussen, zelfs wanneer het radioactieve water je al tot aan de lippen staat. Het gaat er niet om wat je doet, het gaat erom dat men de indruk heeft dat er iets gedaan wordt. Perceptie. Dat geeft vertrouwen.
"Resultaten behaald in het verleden bieden geen garantie voor de toekomst." "Geld lenen kost geld." Het verzet tegen deze predikaten op financiële producten was vergelijkbaar met het verzet van de tabaksindustrie toen ze verplicht werd te vermelden dat roken schade toebracht aan de gezondheid. Niet verwonderlijk. Het stond haaks op het beleid van mensen gouden bergen beloven. Veel later pas bleek dat de waarschuwingen te laat waren gekomen. Bijna iedere burger had al een woekerpolis of een veel te hoge schuld. Dit bleek echter niet beperkt tot burgers alleen. Banken, bedrijven en zelfs complete landen zaten in de maag met dezelfde -of meer complexe- exo-toxische producten. De schreeuw om meer transparantie veroorzaakte nog een schokgolf. Hoe transparanter de financiële wereld werd, hoe meer de omvang van de ramp zich aftekende. Banken vielen om en bedrijven gingen failliet.
Zo opgeschreven in de verleden tijd lijkt alles wel mee te vallen. Er is zelfs hoop op een goed einde. Niets is echter minder waar. Dagelijks raken mensen huis en baan kwijt. Griekenland is in chaos, Portugal gaat vallen en dat is nog maar het begin. De financiële wereld is zo intrinsiek verweven dat niets of niemand gespaard zal blijven. De overheden blijven koel en zeggen alles onder controle te hebben. Toch kan een ieder op zijn klompen aanvoelen dat het niet mogelijk is om jarenlange fundamentele problemen op te lossen met slechts een kapitaalinjectie en een tik over de vingers. Dit blijkt ook uit de recente bonus-affaires. Iedereen ziet dat het wereldje corrupt is en schreeuwt om gerechtigheid. Gerechtigheid die niet komen zal. Het graaien gaat gewoon verder.
De banken roepen nog steeds dat zelfregulering het beste is en dat het huidige systeem van toezichthouders adequaat is. De toezichthouders zeggen echter niet genoeg expertise en middelen in huis te hebben om de gigantische sector in de smiezen te kunnen houden, laat staan sancties op te leggen. Veel meer dan af en toe koffie drinken bij een bank en een powerpointje bekijken, waarop staat dat als goed is en door de beugel kan, komt men niet. Zelfs Nout Wellink zei tijdens de enquete dat ze slechts van de crisis konden leren, maar nooit in staat zouden zijn een toekomstige crisis te kunnen voorkomen. Het is gewoon een kwestie van tijd voor de volgende crisis act de présence geeft.
Wereldwijd stevenen we nu gezellig met zijn allen af op het financiële armageddon. Dit is onder andere af te leiden uit de vele uitspraken in de media. Uitspraken als: "We werken hard aan oplossingen", "Het noodfonds lijkt een adequate oplossing", "We zijn bezig met hervormingen" en "De situatie lijkt te stabiliseren". Overal wordt druk overlegd. Overal wordt vergaderd. Overal wordt gewerkt. We moeten vooral niet in paniek raken. Zolang we collectief de fabels geloven blijft alles bij het oude. Zolang we lethargisch blijven, blijft alles stabiel. Wees vooral voorzichtig met een kritische blik en sluit de ogen. Herhaal stabiel als een magisch mantra. Beweeg ritmisch mee zodat je niet merkt hoe alles wankelt. Stabiel-stabiel-stabiel.
Stabiel terwijl de bubbels zwellen. Stabiel terwijl het ene financiële gat met het andere wordt gedicht. Stabiel terwijl de lasten stijgen. Stabiel terwijl miljarden in een bodemloze put worden gestort. Stabiel terwijl complete landen failliet gaan. Stabiel terwijl meer en meer corruptie aan het licht komt. Stabiel terwijl de Dollar wankelt. Stabiel terwijl het fundament scheuren vertoont. Stabiel terwijl je droomt van gouden bergen. Nog een kleine laatste verzuchting -stabiel- en het hele kaartenhuis dondert in elkaar. Welterusten.
