Hij zet zijn brilletje af. Zijn kleine varkensoogjes staren ongelovig naar het bebloede mes in mijn handen. Hij had me niet zien aankomen en het lemmet niet gevoeld. Met de verve van een koosjere slager heb ik zijn leven beëindigd. Een snelle haal heeft zowel zijn bloedsomloop als zijn ademhaling tot stoppen gedwongen. Terwijl het bloed langs zijn overhemd gutst zakt hij op zijn knieën. Met net zoveel medelijden als hij me toonde, toen hij me uit mijn huis liet zetten, scheid ik zijn hoofd van zijn romp. Geen fijn karwei voor een leek, maar door mijn tijdelijke uitzendbaantje bij de slager ben ik vrijwel immuun voor goorheid geworden. Ik negeer het stuiptrekken en gerochel. Het is een precisiewerk om precies tussen de wervels door te snijden. Focus. In zijn ogen zie ik dat hij nog bij is, maar dat zal niet lang meer duren.
Het hoofd schop ik met een ferme trap onder zijn glimmende Chevrolet Captiva. Een mooie auto, maar niet geschikt voor de wijk waarin ik nu noodgedwongen woon. Bovendien heb ik een hekel aan diefstal. Hoofden neem ik overigens nooit mee. De familie moet wel iets te begraven hebben. Het zware lichaam sleep ik, ontdaan van alle bezittingen en kleding, naar mijn kleine Twingo. In de kofferbak past hij niet, maar daar had ik al rekening mee gehouden. Slechts een paar minuten later zijn we klaar voor vertrek.
Met mijn passagier rij ik naar huis. Zijn nieuwe maatpak van gitzwart landbouwplastic misstaat hem niet en hij zit onopvallend naast me. Ik zet radio 2 op en luister naar wat Nederlandstalige liedjes. Het pakketje naast me sukkelt langzaam voorover in slaap. Godverdomme, hij begint te lekken op de mat. Gelukkig is het niet ver meer en valt bloed niet echt goed te zien op antraciet. Het dennenboompje aan mijn spiegel laat dansend weten dat eventuele luchtjes geen probleem zullen zijn.
Als we aankomen in mijn straat is het stil. Net als ik een parkeerplaatsje heb gevonden zie ik mijn vrouw op een drafje aan komen lopen. Ze staat op dagen als deze altijd in spanning voor het raam te wachten op mijn terugkomst. Als ze het pakketje ziet, kust ze me opgewonden. Samen dragen we het kadaver naar binnen en leggen hem op de keukenvloer. Mijn vrouw pakt meteen de decoupeerzaag erbij en begint vakkundig aan de ontleding. De grote stukken maak ik klein en verdeel ze over een paar dozijn diepvrieszakken. Het is zaak om hem zo snel mogelijk in porties in de vriezer te krijgen. Van de botten trekken we een heerlijke bouillon en de rest is voor de katten en de hond.
Een onsje buikvet, de lever en de nieren hebben we apart gehouden. Dat is ons ritueeltje. Dit gaat meteen de pan in met wat laurier, peper en zout. We hebben wat te vieren. Het duurt niet lang voor het huis gevuld is met een heerlijk aroma. De kinderen, die tot dusver geduldig hebben toegekeken, beginnen te klagen dat ze alweer bankier moeten eten. Ze houden meer van mager vlees. Ik begrijp ze wel, ze zijn nog jong en ze zijn een beetje verwend. Helaas zijn politici, doorgaans iets magerder vlees, een schaars goed geworden. Gewone burgers eten we niet, ik wil geen verkeerd voorbeeld geven aan mijn kinderen. We zijn geen kannibalen. Ik zal beter mijn best moeten doen. Morgen ga ik wel jagen op de nieuwe minister van onderwijs. Zij heeft nooit veel beveiliging en is lekker strak en afgetraind.
Honger lijden in de crisis is geen optie en mijn kinderen verdienen het beste.
Dansen op het randje van een vulkaan
Grondrechten, religie, kunst, cultuur, politiek, democratie; Alles staat ter discussie. Nederland schudt op haar grondvesten. Een vulkaan staat op uitbarsten. Het westers liberale denken staat op springen. We zijn er klaar mee. Secularisme en nihilisme vieren hoogtijdagen. De Nederlander danst op de vulkaan. De Nederlander balanceert op het randje van de afgrond. Dansen tot we ten onder gaan. De ondergang zal onze redding zijn.
We staan niet alleen. In heel Europa steekt er een nieuw gevoel de kop op. Het oude systeem is intens verrot en functioneert niet langer. Europa gaat ten onder aan haar eigen succes. Succes die niet verdiend is, maar bij elkaar is gestolen, bedrogen en verzonnen. Gelijkheid, veiligheid en welvaart, het Europese gedachtegoed, zijn een leugen. Je hoeft maar om je heen te kijken om te beseffen dat verdeeldheid, corruptie en armoede de echte grote winnaars van deze tijd zijn.
Toch geeft de ondergang niet. Het geeft de richting aan waarin we ons bewegen. Afstand nemen van iets slechts, ook al is het zwaar, is altijd een nobel streven. We moeten eerst ten gronde gaan, alvorens we herboren overnieuw kunnen beginnen. We moeten de tragiek en vluchtigheid van ons bestaan weer weten te waarderen. We moeten af van de angsten aangepraat door overheden en religies. We moeten geconfronteerd worden met onze diepste instincten en ze overwinnen. We moeten weer mens worden en meer.
Dankzij ons moderne slavenbestaan leiden we aan chronische zinloosheid. Om mens te worden moeten we eerst dit doorzien. Juist dankzij het nihilisme kunnen we ontkomen aan het nihilisme. Het zal ons lot niet veranderen, maar we zullen wel weer leven. Leven is een kunst. Het is de kunst van jezelf opnieuw uitvinden en te ontwikkelen. Rijkdom en roem zijn betekeningsloos. Een kleine vonk en ze gaan in rook op. Alles is stro.
Het zullen tumultueuze tijden worden. Een herwaardering van alle normen en waarden. Mensen zullen verkrampt en geschokt vast willen houden aan het oude, ten koste van alles. Religieuze mensen zullen het vrije denken vervloeken. Onmachtige machthebbers zullen de slaven weer in het gareel willen brengen en de gevallen orde willen herstellen. De geest krijgt niemand echter terug in de fles.
De eerste tekenen van de aankomende paradigma shift dienen zich reeds aan. Overal weerklinkt protest tegen de status quo. We staan klaar om ons te ontdoen van de rijke heersende klasse. Het gezag van religies boet aan kracht in, verliest draagvlak, en hun onterecht verworven privileges worden afgenomen. De nieuwe mens eist gelijkwaardigheid. Goden moeten het toneel verlaten. Het vrije denken heeft de wet weer aan haar zijde weten te krijgen. Traditionele politieke partijen krijgen zware kritiek te verduren. Alle beloftes zijn gebroken. We zijn niemand nog langer iets verplicht.
We zijn toe aan iets nieuws en beters. We zijn toe aan iets groters.
We staan niet alleen. In heel Europa steekt er een nieuw gevoel de kop op. Het oude systeem is intens verrot en functioneert niet langer. Europa gaat ten onder aan haar eigen succes. Succes die niet verdiend is, maar bij elkaar is gestolen, bedrogen en verzonnen. Gelijkheid, veiligheid en welvaart, het Europese gedachtegoed, zijn een leugen. Je hoeft maar om je heen te kijken om te beseffen dat verdeeldheid, corruptie en armoede de echte grote winnaars van deze tijd zijn.
Toch geeft de ondergang niet. Het geeft de richting aan waarin we ons bewegen. Afstand nemen van iets slechts, ook al is het zwaar, is altijd een nobel streven. We moeten eerst ten gronde gaan, alvorens we herboren overnieuw kunnen beginnen. We moeten de tragiek en vluchtigheid van ons bestaan weer weten te waarderen. We moeten af van de angsten aangepraat door overheden en religies. We moeten geconfronteerd worden met onze diepste instincten en ze overwinnen. We moeten weer mens worden en meer.
Dankzij ons moderne slavenbestaan leiden we aan chronische zinloosheid. Om mens te worden moeten we eerst dit doorzien. Juist dankzij het nihilisme kunnen we ontkomen aan het nihilisme. Het zal ons lot niet veranderen, maar we zullen wel weer leven. Leven is een kunst. Het is de kunst van jezelf opnieuw uitvinden en te ontwikkelen. Rijkdom en roem zijn betekeningsloos. Een kleine vonk en ze gaan in rook op. Alles is stro.
Het zullen tumultueuze tijden worden. Een herwaardering van alle normen en waarden. Mensen zullen verkrampt en geschokt vast willen houden aan het oude, ten koste van alles. Religieuze mensen zullen het vrije denken vervloeken. Onmachtige machthebbers zullen de slaven weer in het gareel willen brengen en de gevallen orde willen herstellen. De geest krijgt niemand echter terug in de fles.
De eerste tekenen van de aankomende paradigma shift dienen zich reeds aan. Overal weerklinkt protest tegen de status quo. We staan klaar om ons te ontdoen van de rijke heersende klasse. Het gezag van religies boet aan kracht in, verliest draagvlak, en hun onterecht verworven privileges worden afgenomen. De nieuwe mens eist gelijkwaardigheid. Goden moeten het toneel verlaten. Het vrije denken heeft de wet weer aan haar zijde weten te krijgen. Traditionele politieke partijen krijgen zware kritiek te verduren. Alle beloftes zijn gebroken. We zijn niemand nog langer iets verplicht.
We zijn toe aan iets nieuws en beters. We zijn toe aan iets groters.
De Griekse Erfschuld
Het is een onvermijdelijk iets, overlijden. Naast het verlies verwerken, moeten nabestaanden beslissen wat te doen met de erfenis. Er zijn drie opties. Het zuiver aanvaarden, met inbegrip van eventuele toekomstige schulden. Het beneficiair aanvaarden, hetgeen inhoudt dat je alleen de nalatenschap aanvaard indien het positief voor de nabestaanden uitpakt. De laatste optie is het verwerpen van de nalatenschap. Slechts schulden overnemen doet praktisch geen mens. Deze opties zijn er om te voorkomen dat mensen opgezadeld worden met gemaakte schulden van een ander. Bij overlijden is altijd goed geregeld. Bij geboorte echter, is het een compleet ander verhaal.
Lasten
Op het moment dat een mens ter wereld komt bezit hij niets. Minder dan niets zelfs. Vanaf dat er aangifte van geboorte is gedaan en er een burgerservicenummer toegekend is, is de nieuw geborene ongewild de erfgenaam van een staatsschuld. Een schuldenlast die niet beneficiair te aanvaarden, noch te verwerpen is. De aanvaarding is zuiver en geen ontkomen aan. Een erfschuld. Middels belasting moet deze op gegeven moment worden ingelost.
Lusten
Uiteraard worden er ook behalve de lasten ook de lusten ontvangen. Een veilige samenleving, onderwijs, zorg en vele zaken die als welvaart beschouwd worden. Sociale zekerheid. Op het eerste gezicht lijkt het een goede en eerlijke deal. Mensen die zich niet verantwoordelijk voelen wordt vaak verteld dat het nu eenmaal de prijs is van de welvaart die ze genieten. Maar is dat ook zo?
Crisis
In de vette jaren zal het zeker het geval zijn geweest. Nu we de crisis ingaan wordt het een ander verhaal. Met het verdwijnen van banen verdwijnt ook de mogelijkheid de schuld aan de samenleving in te lossen. Sociale zekerheid wordt aan alle kanten wegbezuinigd. Veiligheid neemt af. De algemene standaard van het leven wordt voor steeds meer en meer mensen verlaagd. We komen zelfs op een punt aan dat we ons kunnen gaan afvragen of de lasten wel opwegen tegen de lusten.
Eerlijk
Bovendien kunnen we ons tevens gaan afvragen of deze economische schuld wel eerlijk is. We kunnen onderzoeken hoe deze tot stand gekomen is; Is het een schuld die is ontstaan om onze levensstandaard en voorzieningen te garanderen, of is het een schuld die is gemaakt door onverantwoordelijke mensen, die publieke gelden over de balk hebben gesmeten? In het eerste geval is het niet meer dan redelijk om de last te blijven dragen. Wel onder voorwaarde dat er niet nieuwe schulden bij worden gemaakt en de schuld wordt ingelost. Voor de protesterende burgers van Griekenland is echter het laatste van toepassing.
Erfenis
Griekenland is failliet. De Griekse economie is overleden en ligt te rotten in de zon. De schulden, de erfenis, die de voorouders hebben gemaakt worden zonder pardon doorgeschoven naar de nabestaanden. Zuiver aanvaarden wordt ze door de strot geduwd door Europa en de banken. De keus om beneficiair te aanvaarden of te verwerpen wordt niet gegeven. Alle bezittingen worden geveild en de Grieken blijven zitten met een restschuld en een economische puinhoop. Zonder een fatsoenlijke bron van inkomsten zullen ze deze nooit kunnen opbrengen. Hadden ze de schuld beneficiair kunnen aanvaarden waren ze wel de bezittingen van de vorige generaties kwijt geweest, maar ook de schulden.
Kwijtschelden
Bovendien zijn er wel degelijk andere opties, ook al hoor je er geen mens over. Europese landen en banken zouden kunnen kiezen voor gedeeltelijke of gehele kwijtschelding van schulden. In het verleden hebben de Westerse landen dit vaak gedaan in de derde wereld, omdat de molensteen van de schuld zo zwaar woog, dat sommige ontwikkelingslanden nooit zouden kunnen meekomen in de wereld. Tegenover het kwijtschelden werden er altijd harde eisen gesteld, investeringen gedaan en goede afspraken gemaakt. Bij de Grieken lijkt bijna het omgekeerde te gebeuren. De Grieken moeten enorm gaan bezuinigen en hervormen, terwijl de schuld enkel hoger wordt.
Revolutie
De Grieken zouden eigenlijk de collectieve schuld, alsmede de nieuwe schulden dankzij het IMF en de ECB, collectief moeten verwerpen. Revolutie. De nieuwe leiders van het land kunnen dan schuld als "odious debt" bestempelen; een onevenredige toxische schuld die van een corrupt regime uit het verleden is. Dit is in het verleden gedaan door meer landen. Deze landen verging het vervolgens veel beter. Minder lasten. De levensstandaard nam enorm toe. De economie bloeide op. Het is bijna onmenselijk om de toekomstige -zelfs nog ongeboren- Grieken op te zadelen met een toekomst van armoede waar ze niet verantwoordelijk voor zijn.
Pijn
Vanuit Nederland en Europa klinken er harde geluiden. De toppolitici en financiële bobo's claimen dat Griekenland koste wat kost moet worden gered. Ik vraag me af welke Griek gered wordt. Sommige eigen politici vinden dat Griekenland maar uit de Eurozone getrapt moet worden. De Nederlandse burger vindt het onredelijk dat wij voor de kosten op moeten draaien. Alles wat we horen in de media zijn kleine soundbytes en alles is vooral kort door de bocht: "Alles is de schuld van luie Grieken die liever staken dan werken". Propaganda. Zo trappen wij er collectief in. De echte verantwoordelijken, de bankiers en politici, komen overal ondertussen ongestraft mee weg. Dat is het echte onrecht. Daar schuilt de echte pijn die we voelen.
Tragedie
Wat we niet moeten vergeten is dat ook de Nederlandse staat een schuld heeft uitstaan die rap toeneemt. Ook wij hebben een Griekse graaicultuur bij onze banken en politici. Last op last wordt geladen op de schouders van de bevolking. Tot er niets meer te halen valt. Daarna eindigen wij wellicht ook nog wel eens in onze eigen Griekse tragedie en staan als burger voor eenzelfde keus. Algehele inlijving of de straat op.
Kans
Griekenland de kans geven van de erfschuld af te komen, kan wel eens de enige mogelijkheid zijn geweest om zaken echt op orde te krijgen. Een kans om de markt zichzelf te laten corrigeren. Een kans om de speculanten te bestraffen. Een kans om verantwoordelijken ter verantwoording te roepen. Een kans om ons te behoeden voor erger. Een kans die elke dag kleiner wordt.
Binnenkort een gemiste kans.
Lasten
Op het moment dat een mens ter wereld komt bezit hij niets. Minder dan niets zelfs. Vanaf dat er aangifte van geboorte is gedaan en er een burgerservicenummer toegekend is, is de nieuw geborene ongewild de erfgenaam van een staatsschuld. Een schuldenlast die niet beneficiair te aanvaarden, noch te verwerpen is. De aanvaarding is zuiver en geen ontkomen aan. Een erfschuld. Middels belasting moet deze op gegeven moment worden ingelost.
Lusten
Uiteraard worden er ook behalve de lasten ook de lusten ontvangen. Een veilige samenleving, onderwijs, zorg en vele zaken die als welvaart beschouwd worden. Sociale zekerheid. Op het eerste gezicht lijkt het een goede en eerlijke deal. Mensen die zich niet verantwoordelijk voelen wordt vaak verteld dat het nu eenmaal de prijs is van de welvaart die ze genieten. Maar is dat ook zo?
Crisis
In de vette jaren zal het zeker het geval zijn geweest. Nu we de crisis ingaan wordt het een ander verhaal. Met het verdwijnen van banen verdwijnt ook de mogelijkheid de schuld aan de samenleving in te lossen. Sociale zekerheid wordt aan alle kanten wegbezuinigd. Veiligheid neemt af. De algemene standaard van het leven wordt voor steeds meer en meer mensen verlaagd. We komen zelfs op een punt aan dat we ons kunnen gaan afvragen of de lasten wel opwegen tegen de lusten.
Eerlijk
Bovendien kunnen we ons tevens gaan afvragen of deze economische schuld wel eerlijk is. We kunnen onderzoeken hoe deze tot stand gekomen is; Is het een schuld die is ontstaan om onze levensstandaard en voorzieningen te garanderen, of is het een schuld die is gemaakt door onverantwoordelijke mensen, die publieke gelden over de balk hebben gesmeten? In het eerste geval is het niet meer dan redelijk om de last te blijven dragen. Wel onder voorwaarde dat er niet nieuwe schulden bij worden gemaakt en de schuld wordt ingelost. Voor de protesterende burgers van Griekenland is echter het laatste van toepassing.
Erfenis
Griekenland is failliet. De Griekse economie is overleden en ligt te rotten in de zon. De schulden, de erfenis, die de voorouders hebben gemaakt worden zonder pardon doorgeschoven naar de nabestaanden. Zuiver aanvaarden wordt ze door de strot geduwd door Europa en de banken. De keus om beneficiair te aanvaarden of te verwerpen wordt niet gegeven. Alle bezittingen worden geveild en de Grieken blijven zitten met een restschuld en een economische puinhoop. Zonder een fatsoenlijke bron van inkomsten zullen ze deze nooit kunnen opbrengen. Hadden ze de schuld beneficiair kunnen aanvaarden waren ze wel de bezittingen van de vorige generaties kwijt geweest, maar ook de schulden.
Kwijtschelden
Bovendien zijn er wel degelijk andere opties, ook al hoor je er geen mens over. Europese landen en banken zouden kunnen kiezen voor gedeeltelijke of gehele kwijtschelding van schulden. In het verleden hebben de Westerse landen dit vaak gedaan in de derde wereld, omdat de molensteen van de schuld zo zwaar woog, dat sommige ontwikkelingslanden nooit zouden kunnen meekomen in de wereld. Tegenover het kwijtschelden werden er altijd harde eisen gesteld, investeringen gedaan en goede afspraken gemaakt. Bij de Grieken lijkt bijna het omgekeerde te gebeuren. De Grieken moeten enorm gaan bezuinigen en hervormen, terwijl de schuld enkel hoger wordt.
Revolutie
De Grieken zouden eigenlijk de collectieve schuld, alsmede de nieuwe schulden dankzij het IMF en de ECB, collectief moeten verwerpen. Revolutie. De nieuwe leiders van het land kunnen dan schuld als "odious debt" bestempelen; een onevenredige toxische schuld die van een corrupt regime uit het verleden is. Dit is in het verleden gedaan door meer landen. Deze landen verging het vervolgens veel beter. Minder lasten. De levensstandaard nam enorm toe. De economie bloeide op. Het is bijna onmenselijk om de toekomstige -zelfs nog ongeboren- Grieken op te zadelen met een toekomst van armoede waar ze niet verantwoordelijk voor zijn.
Pijn
Vanuit Nederland en Europa klinken er harde geluiden. De toppolitici en financiële bobo's claimen dat Griekenland koste wat kost moet worden gered. Ik vraag me af welke Griek gered wordt. Sommige eigen politici vinden dat Griekenland maar uit de Eurozone getrapt moet worden. De Nederlandse burger vindt het onredelijk dat wij voor de kosten op moeten draaien. Alles wat we horen in de media zijn kleine soundbytes en alles is vooral kort door de bocht: "Alles is de schuld van luie Grieken die liever staken dan werken". Propaganda. Zo trappen wij er collectief in. De echte verantwoordelijken, de bankiers en politici, komen overal ondertussen ongestraft mee weg. Dat is het echte onrecht. Daar schuilt de echte pijn die we voelen.
Tragedie
Wat we niet moeten vergeten is dat ook de Nederlandse staat een schuld heeft uitstaan die rap toeneemt. Ook wij hebben een Griekse graaicultuur bij onze banken en politici. Last op last wordt geladen op de schouders van de bevolking. Tot er niets meer te halen valt. Daarna eindigen wij wellicht ook nog wel eens in onze eigen Griekse tragedie en staan als burger voor eenzelfde keus. Algehele inlijving of de straat op.
Kans
Griekenland de kans geven van de erfschuld af te komen, kan wel eens de enige mogelijkheid zijn geweest om zaken echt op orde te krijgen. Een kans om de markt zichzelf te laten corrigeren. Een kans om de speculanten te bestraffen. Een kans om verantwoordelijken ter verantwoording te roepen. Een kans om ons te behoeden voor erger. Een kans die elke dag kleiner wordt.
Binnenkort een gemiste kans.
Bailout of Hedgefund? Wie redden we nu echt?
UPDATE 17-06-2011Onderstaand stuk was een beetje speculatie, maar daar heeft Nout Wellink een eind aan gemaakt. Met zijn oproep tot de verdubbeling van het noodfonds gaan alarmbellen af. De reden dat hij nog meer nodig heeft voor het noodfonds is simpel: Het komt vanwege de junk status van Griekenland en het besmettingsgevaar op korte termijn, en niet zoals hij claimt vanwege een stabieler fonds voor de verre toekomst. Griekenland telt momenteel niet mee als een land dat garant staat vanwege de junkstatus. Ons fonds heeft dus nu al een soort van kastekort. Rating downgrades van bijvoorbeeld Ierland leiden ertoe dat de overige lidstaten nog meer garant moeten gaan staan om de AAA status te garanderen van de Eurobonds. In eerste instantie gebeurt dat door de garantiestellingen van overige lidstaten van 100% naar 120% te verhogen. Dit gaat automatisch en is zo afgesproken (Over-Guarantee). We lopen dus ook in principe 20% meer financieel risico dan ons verteld is en het fonds is stiekem ook 20% groter. Mocht dat nog niet genoeg zijn dan wordt alles schimmiger; een AAA status mogen we nooit verliezen. Om ook dat risico af te dekken heeft Nout Wellink nog meer centen nodig. Tot zover de update.
Het "reddingsfonds"
Om in de toekomst grotere crises het hoofd te kunnen bieden is het Europese Stabiliteitspact (European Stability Mechanism/ESM) in het leven geroepen. Dit monsterfonds met een vermogen van 750 miljard en een AAA rating zal dan leningen verstrekken aan noodlijdende lidstaten van de Europese Unie. De effectieve capaciteit om geld uit te lenen zal 500 miljard zijn. De rest wordt aangehouden als kapitaal om de AAA status te kunnen garanderen.
Het is niet strikt een Europese aangelegenheid. Niet alleen de EU lidstaten dragen bij aan dit fonds, maar ook het Internationaal Monetair Fonds (IMF). Simpel gezegd: Voor elke 150 euro die in de toekomst een land wordt verstrekt, staan de Europese lidstaten garant voor 100 euro en het IMF 50 euro. In de praktijk lijkt het IMF slechts te functioneren voor de nooit te gebruiken 250 miljard om de rating te waarborgen.
De Europese Commissie, in samenspraak met de ECB, onderhandelen gezamenlijk met het IMF over de voorwaarden voor verstrekking van een lening. De doelstelling van het pact is om te voorkomen dat een land zijn schulden niet kan afbetalen. Een default moet voorkomen worden, koste was het kost. Maar waarom niet gewoon verlies nemen nu het nog kan? Lees en huiver...
Verrek, de PIIGS staan zelf ook garant
De Europese Centrale Bank mag zelf nimmer geld lenen om de leningen te financieren, dus komen de lasten en risico's geheel voor de rekening van de lidstaten. Om het fonds te vullen worden obligaties uitgegeven, de Eurobonds. Hier zit ook tevens het addertje onder het gras.
Hoe stabiel is het fonds eigenlijk en verdient het de AAA status wel? Nederland staat bijvoorbeeld garant voor 25 van de 440 miljard. Frankrijk en Duitsland samen voor een flinke 200 miljard. De PIGGS echter, die er op zijn zachtst gezegd, niet goed voorstaan, staan garant voor 150 miljard. -edit- Griekenland even niet, de totale garantstelling is nu 428 miljard, maar brengt AAA status nog niet in gevaar.
Nu ben ik geen fantastische econoom, maar de instanties die de kredietwaardigheid beoordelen geven normaliter geen AAA rating, terwijl de instanties die garant staan zelf niet kredietwaardig zijn. De Europese Unie heeft echter een kleine belofte gemaakt: “...the EU’s members are legally obliged, jointly and severally, ultimately to provide the funds to service EU’s debt. 03/31/2011”.
Het maakt dus niet uit dat de PIIGS ook garant staan om het potje te vullen tot de grote hoogte. Uiteindelijk valt er bij hen niets te halen, dus haalt men meer bij de andere lidstaten. De relatieve risico's zijn voor de Noord Europese landen vele malen groter dan die voor de PIIGS. Het begint er op te lijken dat er wederom een entiteit in het leven is geroepen, die too big to fail is. Way to big.
Mega Hedge
Zijn de ECB en het noodfonds een soort van Mega Hedge? Proberen landen en banken hun risico's af te dekken via dit fonds? Duitsland en Frankrijk gaan wel erg makkelijk akkoord met onvoorwaardelijke noodhulp aan Griekenland. Nederland stelt strengere eisen. Waarom? Duitsland is in het verleden altijd veel conservatiever geweest op monetair beleid. Het verschil is wel duidelijk als je kijkt naar risico's. Duitsland, Frankrijk en hun respectievelijke banken riskeren een miljardenstrop bij een eventuele default van Griekenland. Nederland heeft relatief weinig uitstaan in PIIGS materiaal.
Het is ook kentekenend dat Duitsland en Frankrijk de grootste kopers zijn van het nieuwe schuldpapier van de EU. De verstrengeling is bijna niet te overzien. Zo zijn bijvoorbeeld onder de "Lead Managers" van de Eurobond Fondsen precies de banken (BNP Paribas, Crédit Agricole) die vandaag een tik over de vingers kregen van rating agencies. Ook Deutsche bank is een beheerder. Een waardevolle vermelding als beheerder verdient ook JP Morgan, de bank die in het verleden hielp om de Griekse schuldenberg te verbergen.
Een scheet in bad
Het zaakje stinkt. Zoiets heb ik nog nooit geroken. Het lijkt alsof dit fonds er niet is om de PIIGS te helpen, maar om grote banken en grote leners een hand boven het hoofd te houden. Op deze manier wordt effectief heel veel toxische schulden weggestopt onder een nieuwe laag en omgezet in virtuele risicovrije met de EU burger als onderpand. "Basel Committee on Banking Supervision, Article 56, p20. "Claims on the Bank for International Settlements, the International Monetary Fund, the European Central Bank and the European Community may receive a 0% risk weight." Mooier kan je het niet hebben toch? Het lijkt op een nieuwe zeepbel, een scheet in een schuimend bad, die pas gaat stinken als hij wordt doorgeprikt. De bel der bellen.
De hete brij
Bovenstaande zaken verklaren ook waarom Jan Kees de Jager zo om de hete brij heen draait en zegt dat niet helpen een doemscenario teweeg brengt. Wellicht heeft hij gelijk over het resultaat, maar niet over de oorzaken. Daarom wordt er ook angstvallig niet gesproken over een "credit event". Als ze dat wel doen treden alle Credit Default Swaps in werking en vallen banken niet om, maar ontploffen ze. Dit is tevens de reden waarom ze nu zoveel haast hebben om de deal rond te krijgen: Alle financiële instellingen hebben dergelijke risico's bij elkaar verzekerd (Ook Griekenland deed dit toen ze hun schulden verzekerden en ze daarmee uit de boeken poetste met de toetreding). Daar ligt het domino-effect. Daar ligt de "besmetting". Ze zijn niet bang, zoals de Jager zegt, voor leningen die niet terugbetaald worden, maar bang voor het het geval dat de verzekeringen uitgekeerd moeten worden. Het feit dat banken nu ook iets moeten gaan afschrijven van de Jager is dus uiteindelijk niet meer dan een standje voor misdaden die levenslang zouden moeten verdienen.
Nu alles aan het licht dreigt te komen zoekt men naarstig naar een nieuwe verzekering. Een risicovrije. Gefeliciteerd burgers. Wij zijn die verzekering.
bron: EU Investor Presentation 10 juni 2011
http://ec.europa.eu/economy_finance/eu_borrower/documents/eu_investor_presentation_en.pdf
bron update: Fitch - AAA-Fitch-EFSF-motivazioni.pdf
Kopiëren van dit artikel mag, geheel of gedeeltelijk, met vermelding en link. -kromst-
Het "reddingsfonds"
Om in de toekomst grotere crises het hoofd te kunnen bieden is het Europese Stabiliteitspact (European Stability Mechanism/ESM) in het leven geroepen. Dit monsterfonds met een vermogen van 750 miljard en een AAA rating zal dan leningen verstrekken aan noodlijdende lidstaten van de Europese Unie. De effectieve capaciteit om geld uit te lenen zal 500 miljard zijn. De rest wordt aangehouden als kapitaal om de AAA status te kunnen garanderen.
Het is niet strikt een Europese aangelegenheid. Niet alleen de EU lidstaten dragen bij aan dit fonds, maar ook het Internationaal Monetair Fonds (IMF). Simpel gezegd: Voor elke 150 euro die in de toekomst een land wordt verstrekt, staan de Europese lidstaten garant voor 100 euro en het IMF 50 euro. In de praktijk lijkt het IMF slechts te functioneren voor de nooit te gebruiken 250 miljard om de rating te waarborgen.
De Europese Commissie, in samenspraak met de ECB, onderhandelen gezamenlijk met het IMF over de voorwaarden voor verstrekking van een lening. De doelstelling van het pact is om te voorkomen dat een land zijn schulden niet kan afbetalen. Een default moet voorkomen worden, koste was het kost. Maar waarom niet gewoon verlies nemen nu het nog kan? Lees en huiver...
Verrek, de PIIGS staan zelf ook garant
De Europese Centrale Bank mag zelf nimmer geld lenen om de leningen te financieren, dus komen de lasten en risico's geheel voor de rekening van de lidstaten. Om het fonds te vullen worden obligaties uitgegeven, de Eurobonds. Hier zit ook tevens het addertje onder het gras.
Hoe stabiel is het fonds eigenlijk en verdient het de AAA status wel? Nederland staat bijvoorbeeld garant voor 25 van de 440 miljard. Frankrijk en Duitsland samen voor een flinke 200 miljard. De PIGGS echter, die er op zijn zachtst gezegd, niet goed voorstaan, staan garant voor 150 miljard. -edit- Griekenland even niet, de totale garantstelling is nu 428 miljard, maar brengt AAA status nog niet in gevaar.
Nu ben ik geen fantastische econoom, maar de instanties die de kredietwaardigheid beoordelen geven normaliter geen AAA rating, terwijl de instanties die garant staan zelf niet kredietwaardig zijn. De Europese Unie heeft echter een kleine belofte gemaakt: “...the EU’s members are legally obliged, jointly and severally, ultimately to provide the funds to service EU’s debt. 03/31/2011”.
Het maakt dus niet uit dat de PIIGS ook garant staan om het potje te vullen tot de grote hoogte. Uiteindelijk valt er bij hen niets te halen, dus haalt men meer bij de andere lidstaten. De relatieve risico's zijn voor de Noord Europese landen vele malen groter dan die voor de PIIGS. Het begint er op te lijken dat er wederom een entiteit in het leven is geroepen, die too big to fail is. Way to big.
Mega Hedge
Zijn de ECB en het noodfonds een soort van Mega Hedge? Proberen landen en banken hun risico's af te dekken via dit fonds? Duitsland en Frankrijk gaan wel erg makkelijk akkoord met onvoorwaardelijke noodhulp aan Griekenland. Nederland stelt strengere eisen. Waarom? Duitsland is in het verleden altijd veel conservatiever geweest op monetair beleid. Het verschil is wel duidelijk als je kijkt naar risico's. Duitsland, Frankrijk en hun respectievelijke banken riskeren een miljardenstrop bij een eventuele default van Griekenland. Nederland heeft relatief weinig uitstaan in PIIGS materiaal.
Het is ook kentekenend dat Duitsland en Frankrijk de grootste kopers zijn van het nieuwe schuldpapier van de EU. De verstrengeling is bijna niet te overzien. Zo zijn bijvoorbeeld onder de "Lead Managers" van de Eurobond Fondsen precies de banken (BNP Paribas, Crédit Agricole) die vandaag een tik over de vingers kregen van rating agencies. Ook Deutsche bank is een beheerder. Een waardevolle vermelding als beheerder verdient ook JP Morgan, de bank die in het verleden hielp om de Griekse schuldenberg te verbergen.
Een scheet in bad
Het zaakje stinkt. Zoiets heb ik nog nooit geroken. Het lijkt alsof dit fonds er niet is om de PIIGS te helpen, maar om grote banken en grote leners een hand boven het hoofd te houden. Op deze manier wordt effectief heel veel toxische schulden weggestopt onder een nieuwe laag en omgezet in virtuele risicovrije met de EU burger als onderpand. "Basel Committee on Banking Supervision, Article 56, p20. "Claims on the Bank for International Settlements, the International Monetary Fund, the European Central Bank and the European Community may receive a 0% risk weight." Mooier kan je het niet hebben toch? Het lijkt op een nieuwe zeepbel, een scheet in een schuimend bad, die pas gaat stinken als hij wordt doorgeprikt. De bel der bellen.
De hete brij
Bovenstaande zaken verklaren ook waarom Jan Kees de Jager zo om de hete brij heen draait en zegt dat niet helpen een doemscenario teweeg brengt. Wellicht heeft hij gelijk over het resultaat, maar niet over de oorzaken. Daarom wordt er ook angstvallig niet gesproken over een "credit event". Als ze dat wel doen treden alle Credit Default Swaps in werking en vallen banken niet om, maar ontploffen ze. Dit is tevens de reden waarom ze nu zoveel haast hebben om de deal rond te krijgen: Alle financiële instellingen hebben dergelijke risico's bij elkaar verzekerd (Ook Griekenland deed dit toen ze hun schulden verzekerden en ze daarmee uit de boeken poetste met de toetreding). Daar ligt het domino-effect. Daar ligt de "besmetting". Ze zijn niet bang, zoals de Jager zegt, voor leningen die niet terugbetaald worden, maar bang voor het het geval dat de verzekeringen uitgekeerd moeten worden. Het feit dat banken nu ook iets moeten gaan afschrijven van de Jager is dus uiteindelijk niet meer dan een standje voor misdaden die levenslang zouden moeten verdienen.
Nu alles aan het licht dreigt te komen zoekt men naarstig naar een nieuwe verzekering. Een risicovrije. Gefeliciteerd burgers. Wij zijn die verzekering.
bron: EU Investor Presentation 10 juni 2011
http://ec.europa.eu/economy_finance/eu_borrower/documents/eu_investor_presentation_en.pdf
bron update: Fitch - AAA-Fitch-EFSF-motivazioni.pdf
Kopiëren van dit artikel mag, geheel of gedeeltelijk, met vermelding en link. -kromst-
Grondwet deel 1: Positieve Discriminatie in strijd met Artikel 1.
Artikel 1
"Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan."
Een groot goed. Artikel 1 moet de gelijkheid onder alle omstandigheden waarborgen voor alle burgers. Wie of wat je bent is een non-issue. Zelfde rechten, zelfde plichten en zelfde wetten. Een mens is een mens, ongeacht hoe verschillend ze zichzelf menen te moeten vinden.
In het verleden was het artikel compacter, maar de intentie is net zo helder: "Alle Leden der Maatschappij hebben, zonder onderscheiding van geboorte, bezitting, stand, of rang, eene gelijke aanspraak op derzelver voordeelen." Sociale taal.
Positieve discriminatie. Het benoemen van "zwakke groepen" en het subsidiëren ervan is daarom een directe overtreding van dit artikel. De vaak zelfbenoemde "minderheden" genieten, middels overheidssteun, privileges die niet voor een ieder beschikbaar zijn.
Overheidsgelden dienen zo verstrekt te worden dat ieder mens er aanspraak op kan maken. Alles wat daar van afwijkt is discriminatie. Er mag niet worden achtergesteld, noch worden voorgetrokken.
Groepen die aantoonbaar achtergesteld worden en niet dezelfde rechten genieten als een ander, kunnen zich wenden tot de rechter. In het geval van aantoonbare discriminatie en geleden schade zal er ook een schuldige aan te wijzen zijn, een dader die het slachtoffer zal moeten compenseren.
In het geval van subsidies voor "minderheden" gebeurt er iets vreemds; het is alsof de overheid een schikking treft om een collectieve schuld van de burger af te kopen, Een afkoopsom om vervolging te voorkomen. Dit houdt in dat de overheid erkent dat "minderheden" blijkbaar permanent gediscrimineerd worden door haarzelf en de burger. Vanwaar deze compensatie?
De grootste fout die de overheid de afgelopen decennia gemaakt heeft, is stellen dat mensen fundamenteel verschillend of zwak kunnen zijn. Waarschijnlijk is dit mede ingefluisterd door belangenbehartigers van de "minderheidsgroeperingen". Alle subsidiëring voor deze groepen valt onder positieve discriminatie. Het feit dat het "positieve" discriminatie heet, wil echter niet zeggen dat het ook goed en rechtmatig is. Het is een zorgvuldig bedachte naam om Artikel 1 te kunnen omzeilen.
Bescherming van de echte zwakkeren verschilt fundamenteel van het huidige beleid. Zwakkeren zijn enkel mensen die niet zelf voor hun rechten op kunnen komen. Zwakkeren zijn de ouderen, kinderen en zieken. Niet op kunnen komen voor je eigen rechten is het enige criterium waarop de overheid mag discrimineren. Dat is zelfs haar plicht.
Waarom dan toch al die subsidieregelingen voor vrouwenbewegingen, homobewegingen en etnische groepen? De waarheid is dat er enorm veel geld omgaat in de minderheidsindustrie. Het is big business en business is booming. Deze "minderheden", maar vooral hun woordvoerders, commissies en adviesorganen houden het liefst zichzelf en het zwaktebeeld in stand. Ze worden rijk van de zelfbenoemde achtergesteldheid.
De overheid zou acuut deze vorm van subsidiëring stop moeten zetten. Het is een misdaad tegen de gelijkwaardigheid van alle burgers. Bovendien werkt het verdeeldheid juist in de hand en is stigmatiserend. Gelijke rechten en gelijke plichten voor iedereen, zo krijg je gelijkheid. Anders niet.
UPDATE 16 juni: Het wonder is geschied. Donner heeft de multiculturele samenleving en subsidiecultuur bij het grof vuil gezet.
-
"De grondwet" is een reeks waarin Nederland anno nu onder de loep wordt genomen aan de hand van de artikelen in onze grondwet.
"Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan."
Een groot goed. Artikel 1 moet de gelijkheid onder alle omstandigheden waarborgen voor alle burgers. Wie of wat je bent is een non-issue. Zelfde rechten, zelfde plichten en zelfde wetten. Een mens is een mens, ongeacht hoe verschillend ze zichzelf menen te moeten vinden.
In het verleden was het artikel compacter, maar de intentie is net zo helder: "Alle Leden der Maatschappij hebben, zonder onderscheiding van geboorte, bezitting, stand, of rang, eene gelijke aanspraak op derzelver voordeelen." Sociale taal.
Positieve discriminatie. Het benoemen van "zwakke groepen" en het subsidiëren ervan is daarom een directe overtreding van dit artikel. De vaak zelfbenoemde "minderheden" genieten, middels overheidssteun, privileges die niet voor een ieder beschikbaar zijn.
Overheidsgelden dienen zo verstrekt te worden dat ieder mens er aanspraak op kan maken. Alles wat daar van afwijkt is discriminatie. Er mag niet worden achtergesteld, noch worden voorgetrokken.
Groepen die aantoonbaar achtergesteld worden en niet dezelfde rechten genieten als een ander, kunnen zich wenden tot de rechter. In het geval van aantoonbare discriminatie en geleden schade zal er ook een schuldige aan te wijzen zijn, een dader die het slachtoffer zal moeten compenseren.
In het geval van subsidies voor "minderheden" gebeurt er iets vreemds; het is alsof de overheid een schikking treft om een collectieve schuld van de burger af te kopen, Een afkoopsom om vervolging te voorkomen. Dit houdt in dat de overheid erkent dat "minderheden" blijkbaar permanent gediscrimineerd worden door haarzelf en de burger. Vanwaar deze compensatie?
De grootste fout die de overheid de afgelopen decennia gemaakt heeft, is stellen dat mensen fundamenteel verschillend of zwak kunnen zijn. Waarschijnlijk is dit mede ingefluisterd door belangenbehartigers van de "minderheidsgroeperingen". Alle subsidiëring voor deze groepen valt onder positieve discriminatie. Het feit dat het "positieve" discriminatie heet, wil echter niet zeggen dat het ook goed en rechtmatig is. Het is een zorgvuldig bedachte naam om Artikel 1 te kunnen omzeilen.
Bescherming van de echte zwakkeren verschilt fundamenteel van het huidige beleid. Zwakkeren zijn enkel mensen die niet zelf voor hun rechten op kunnen komen. Zwakkeren zijn de ouderen, kinderen en zieken. Niet op kunnen komen voor je eigen rechten is het enige criterium waarop de overheid mag discrimineren. Dat is zelfs haar plicht.
Waarom dan toch al die subsidieregelingen voor vrouwenbewegingen, homobewegingen en etnische groepen? De waarheid is dat er enorm veel geld omgaat in de minderheidsindustrie. Het is big business en business is booming. Deze "minderheden", maar vooral hun woordvoerders, commissies en adviesorganen houden het liefst zichzelf en het zwaktebeeld in stand. Ze worden rijk van de zelfbenoemde achtergesteldheid.
De overheid zou acuut deze vorm van subsidiëring stop moeten zetten. Het is een misdaad tegen de gelijkwaardigheid van alle burgers. Bovendien werkt het verdeeldheid juist in de hand en is stigmatiserend. Gelijke rechten en gelijke plichten voor iedereen, zo krijg je gelijkheid. Anders niet.
UPDATE 16 juni: Het wonder is geschied. Donner heeft de multiculturele samenleving en subsidiecultuur bij het grof vuil gezet.
-
"De grondwet" is een reeks waarin Nederland anno nu onder de loep wordt genomen aan de hand van de artikelen in onze grondwet.
De Belastingdienst. Leuker kunnen ze het niet maken, wel krommer.
Blauwe envelopjes. Geen probleem als je geld terug krijgt van de belastingdienst. Helaas, niet meer. In mijn bus viel de blauwe ellendevelop ook weer eens. Net als altijd krijg ik wederom geld terug, maar ditmaal niet meer alles. De "verzuimboete" -regeling verzonnen in 2008- haalt even een kwart van het bedrag af dat het rijk me schuldig was. Blijkbaar had ik teveel geld betaald, maar omdat ik dat te laat heb gemeld, krijg ik daar minder van terug.
Crimineel
In mijn geval kost me dat dus 225 euro. Deze boete is vergelijkbaar met 30 kilometer per uur te hard rijden op de openbare weg en een beetje minder dan pontificaal achteruit rijden op de snelweg. Is mijn misdaad dan werkelijk zo verschrikkelijk? Volgens mij niet, maar ik kan me vergissen. Een onterechte tik over de vingers werkt helaas net zo afschrikwekkend als een terechte mep. *Auw*
Dubbel Genaaid
Goed, ik heb mijn lesje wel geleerd. Volgend jaar zal ik het anders doen. Oh nee wacht, deze boete ging over Aangifte 2009 en niet 2010. Beide aangiften heb ik tegelijk gedaan, na de deadline in 2011. Vanwege problemen met die flutsite van Digi-D was het onmogelijk om mijn gegevens te downloaden en de boel digitaal te ondertekenen. Digi-D zei door de telefoon dat ik dan maar uitstel moest vragen bij de lastendienst, maar dat leek me vanwege een paar daagjes overbodig. Binnenkort zal de tweede boete wel langs komen in nog zo'n blauw onding. Kassa voor de overheid. Hoppa, twee keer boete voor hetzelfde vergrijp. Het equivalent van een keer tegen de kerk pissen en twee boetes krijgen omdat je tussentijds even afkneep tijdens het wildplassen.
Rekenwonders
Uiteraard gaat bovenstaande vergelijking niet op. Ik heb geen misdrijf gepleegd. Ik heb geen belasting ontdoken noch fraude gepleegd. Ik heb enkel en alleen te laat vermeld dat ik nog geld van ze tegoed had. Een passende straf zou zijn dat ze de heffingsrente na de deadline niet zouden betalen en een percentage in mindering zouden brengen. Dit zal wel te moeilijk voor ze zijn geweest om te bedenken, laat staan te berekenen. Vooral omdat ze altijd achter lopen en tijd te kort komen zaken tijdig te behandelen. Net als ik.
Arme Schatkist
Er rest wel een vraag. Als ik blijkbaar een dader ben, wie en waar is dan het slachtoffer? In dit geval is het slachtoffer blijkbaar de schatkist. Is ze echt zielig of gewoon een zeikwijf met krokodillentranen? Ik vermoed het laatste. Het is namelijk niet mijn schuld dat ik teveel betaald heb. Het zijn de regels die mij automatisch teveel laten betalen. Stel ik had nooit een formulier ingevuld, dan had de schatkist al dat geld gewoon kunnen houden. De boeteregeling is volgens mij ook nooit in het leven geroepen om de ontvangende groep te beboeten, maar om ontduikers en fraudeurs aan te pakken. Ik kan ernaast zitten. Als het is bedacht om iedereen die te laat is een rekening van 200+ euro te sturen dan is het in ieder geval geslaagd. Proficiat!
Twee Maten
Een dag na de blauwe ellendevelop ging ik boodschapjes doen. Helaas, afrekenen ging niet. De rekening was leeg. Blijkbaar is de belastingdienst wel in staat mij middels een brief te vertellen waar ik, na aftrek van boete, recht op heb, maar niet in staat het ook daadwerkelijk over te maken. Geld overmaken gaat immers sneller dan een brief sturen. Misschien willen ze nog even een paar dagen rente trekken. Wanbetalers!
Vrijbrief
Beste staatsbloedzuigers, het bezwaarschrift is onderweg. Bovendien bedacht ik me dat, als ik volgend jaar op tijd aangifte doe, ik min of meer geld vrijmaak om eens een keer een echt vergrijp te kunnen bekostigen. Nooit aan gedacht voor dit akkefietje. Nu ik een beboete criminele overtreder ben is alles anders geworden. Het heeft mijn ogen geopend. Een vrijbrief om lekker permanent 150 janken over de wegen tot ik een keer een boete krijg... en het verschil in de portemonnee niet eens merken. Hoe krom willen jullie het hebben. Clowns!
Crimineel
In mijn geval kost me dat dus 225 euro. Deze boete is vergelijkbaar met 30 kilometer per uur te hard rijden op de openbare weg en een beetje minder dan pontificaal achteruit rijden op de snelweg. Is mijn misdaad dan werkelijk zo verschrikkelijk? Volgens mij niet, maar ik kan me vergissen. Een onterechte tik over de vingers werkt helaas net zo afschrikwekkend als een terechte mep. *Auw*
Dubbel Genaaid
Goed, ik heb mijn lesje wel geleerd. Volgend jaar zal ik het anders doen. Oh nee wacht, deze boete ging over Aangifte 2009 en niet 2010. Beide aangiften heb ik tegelijk gedaan, na de deadline in 2011. Vanwege problemen met die flutsite van Digi-D was het onmogelijk om mijn gegevens te downloaden en de boel digitaal te ondertekenen. Digi-D zei door de telefoon dat ik dan maar uitstel moest vragen bij de lastendienst, maar dat leek me vanwege een paar daagjes overbodig. Binnenkort zal de tweede boete wel langs komen in nog zo'n blauw onding. Kassa voor de overheid. Hoppa, twee keer boete voor hetzelfde vergrijp. Het equivalent van een keer tegen de kerk pissen en twee boetes krijgen omdat je tussentijds even afkneep tijdens het wildplassen.
Rekenwonders
Uiteraard gaat bovenstaande vergelijking niet op. Ik heb geen misdrijf gepleegd. Ik heb geen belasting ontdoken noch fraude gepleegd. Ik heb enkel en alleen te laat vermeld dat ik nog geld van ze tegoed had. Een passende straf zou zijn dat ze de heffingsrente na de deadline niet zouden betalen en een percentage in mindering zouden brengen. Dit zal wel te moeilijk voor ze zijn geweest om te bedenken, laat staan te berekenen. Vooral omdat ze altijd achter lopen en tijd te kort komen zaken tijdig te behandelen. Net als ik.
Arme Schatkist
Er rest wel een vraag. Als ik blijkbaar een dader ben, wie en waar is dan het slachtoffer? In dit geval is het slachtoffer blijkbaar de schatkist. Is ze echt zielig of gewoon een zeikwijf met krokodillentranen? Ik vermoed het laatste. Het is namelijk niet mijn schuld dat ik teveel betaald heb. Het zijn de regels die mij automatisch teveel laten betalen. Stel ik had nooit een formulier ingevuld, dan had de schatkist al dat geld gewoon kunnen houden. De boeteregeling is volgens mij ook nooit in het leven geroepen om de ontvangende groep te beboeten, maar om ontduikers en fraudeurs aan te pakken. Ik kan ernaast zitten. Als het is bedacht om iedereen die te laat is een rekening van 200+ euro te sturen dan is het in ieder geval geslaagd. Proficiat!
Twee Maten
Een dag na de blauwe ellendevelop ging ik boodschapjes doen. Helaas, afrekenen ging niet. De rekening was leeg. Blijkbaar is de belastingdienst wel in staat mij middels een brief te vertellen waar ik, na aftrek van boete, recht op heb, maar niet in staat het ook daadwerkelijk over te maken. Geld overmaken gaat immers sneller dan een brief sturen. Misschien willen ze nog even een paar dagen rente trekken. Wanbetalers!
Vrijbrief
Beste staatsbloedzuigers, het bezwaarschrift is onderweg. Bovendien bedacht ik me dat, als ik volgend jaar op tijd aangifte doe, ik min of meer geld vrijmaak om eens een keer een echt vergrijp te kunnen bekostigen. Nooit aan gedacht voor dit akkefietje. Nu ik een beboete criminele overtreder ben is alles anders geworden. Het heeft mijn ogen geopend. Een vrijbrief om lekker permanent 150 janken over de wegen tot ik een keer een boete krijg... en het verschil in de portemonnee niet eens merken. Hoe krom willen jullie het hebben. Clowns!
Abonneren op:
Posts (Atom)
