Ik ben er klaar mee. Helemaal klaar. De Tweede Wereldoorlog, daar wil ik geen zak meer over horen. Ik weet het ondertussen wel: Duitsers slecht, Amerika goed en Joden zielig. Allemaal de schuld van een gepassioneerd speecher met een bloksnor. Zo. Samengevat. Ik kan dat. Voltooid verleden tijd. Die meneer van de GristenUnie kan met zijn oude koe; het wetsvoorstel om Holocaustontkenning strafbaar te stellen, derhalve de boom in. Bovendien lijkt het goedverdoemme wel een overhoring: “Welke historische gebeurtenis staat onomstotelijk vast?”. Bij fout beantwoorden krijgt men een strafblad. Strafregels zijn er niets bij.

Nu even hak-tak naar de recente ophef over de ID-kaart, ook zo’n gewraakte nazi-uitvinding. Een meneer vond het onterecht om te moeten betalen voor een verplichte Ausweiss. Hij werd in het gelijk gesteld. Als de overheid iets verplicht stelt, dan dient zij ervoor te zorgen dat de burger er aan kan voldoen. Passen we dit toe op de Holocaust, dan wordt het interessant; de overheid stelt ditmaal verplicht dat de Holocaust waar is. Als het strafbaar wordt gesteld dat iemand die, om welke domme reden dan ook, er niet in gelooft dan moet je als overheid ook zorg ervoor dragen dat onderwijs adequaat is en niemand, maar dan ook niemand, het niet kan weten of er aan kan twijfelen. Het moet er letterlijk ingestampt worden.

Is dat momenteel wel haalbaar? En straks in de verre toekomst? Er zijn immers momenteel al genoeg kinderen die niet eens weten wie Hitler was, laat staan wat een Holocaust is. Het is al reuzeknap als ze überhaupt nog weten in welke eeuw de Tweede Wereldoorlog plaats heeft gevonden. Van hen verlangen dat ze ook nog eens weten welk uniek historisch feit in de gehele geschiedenis van de gehele aardkloot je absoluut nooit mag ontkennen is een onmogelijkheid. Bovendien interesseert het de nieuwe generaties ook geen ene fuck, excusez les mot. Ze leven nu, niet toen. Misschien hebben ze nog wel gelijk ook.

Zonder enig historisch besef kijkt de jeugd naar de televisie en ziet hoe een Joodse Staat Gazanezen platbombardeert. Enerzijds zien ze stenengooiende leeftijdsgenoten en aan de andere kant een tank met mannen die met scherp schieten. Partij kiezen is niet moeilijk, de strijd is immers oneerlijk. Instinctief kiest het kind voor de underdog. Samen praten ze over de gemene Joden en de arme Palestijnen. Opkomen voor de zwakkeren, dat hebben ze van huis uit meegekregen.

Stel dat er vervolgens toevallig een docent langskomt die hen meedeelt dat ze, gelet op de historie, niets anders dan pro-Israel kunnen zijn, dan is het logisch dat de kinderen er niets van snappen. Ze zagen toch wat ze zagen? Liegen de beelden? Het groepje kinderen protesteert hevig. De docent is echter onverbiddelijk. Ze worden meegenomen naar een klaslokaal en blootgesteld aan uren gruwelijk beeldmateriaal uit lang vervlogen tijden. Tot besluit deelt de docent mee dat, als je Joden niet ten alle tijde als slachtoffer ziet, je praktisch medeplichtig bent aan de verschrikkingen van de Holocaust en een vieze antisemiet. De kids, in shock, gaan vervolgens verdrietig en bang naar huis. Het eeuwig schuldgevoel is ingeprent. De mond gesnoerd. Kritiek vermoord.

Dit plempsel verscheen eerder op: http://www.dereaguurder.nl/2011/09/orde-van-de-dag-door-kromst-8787