Kromst

De overheid is nu ook aan het boeren geslagen. Nu is gebleken, dat je niet voor eeuwig, vanuit je luie stoel, geld kan verdienen in de vrije markt, moeten we met zijn allen back to basics. Van bankier tot boer. De ultimate make-over. Er moet weer gewerkt worden. Lekker met de poten in de klei. Het grote uitmelken gaat beginnen. Zijzelf zijn natuurlijk niet de klos, zij worden de overkoepelende Boerenbond. Wij worden slechts boeren en koeien. Na in het verleden een staatsschuld te hebben gezaaid, gaan ze nu oogsten bij de burger. Overal een graantje meepikken, alleen maar binnenharken. Daarna wordt er gepoogd de mega-gierput, die staatsschuld heet, te dempen met belastingcenten. Helaas is de overheid hier niet mee begonnen toen het eerste kalf verdronk, maar pas toen alle kalveren verdronken waren. De put is overgelopen en we staan met zijn allen tot de nek in de stront.

Uitmelkveehouderij

De drek, waarin we staan, is de schuld van ons allemaal, aldus de uitmelkveehouderij die overheid heet. Ze vermelden hier niet bij, dat het juist de regering is die de schuld heeft laten oplopen. Dat de letterlijke schuld op al onze schouders drukt is wel waar, maar meer gevolg dan oorzaak. Omdat we toch al gebukt gaan onder deze schuldenlast kunnen we, volgens de elite, net zo goed gebukt gaan onder nog meer lasten. Tot we allemaal kromliggen. We hebben toch geen keus.

Melkkoe

De bankiersoplossingen van "gratis" geld weggeven en het ene gat met het andere dichten hebben gevolgen voor iedereen straks. De hyperinflatie, zonder compensatie, zal de verkoop van luxegoederen een halt toeroepen, omdat ook de voedselprijzen stijgen. De stijgende olieprijs en energieprijzen zullen ervoor zorgen dat iedereen het zuinig aan gaat doen. De auto, de oude melkkoe, zal stilstaan voor de deur. Iedereen zal stoppen met roken en drinken. Werkloosheid zal toenemen en de inkomsten voor de staatskas worden daarmee flink gereduceerd. Sparen en uitgeven gaan nu eenmaal niet samen.

Wortels

De overheid heeft daarom een plan bedacht. Het bankieren zijn ze stiekem nog niet helemaal verleerd. Het plan is om te zorgen dat er meer vaste inkomsten zullen zijn voor de staatskas door de basis van het leven, eten en drinken, zwaarder te belasten. Alles wat eerst 6% belastbaar was, om de levensbehoeften van de mens te garanderen, moet nu flink omhoog. Deze stijging wordt zogenaamd gecompenseerd door verlaging van de loonbelasting. Werkenden, die het meeste betalen aan inkomstenbelasting, merken hier het minste van. Zwakkeren in de samenleving zijn de dupe. Maar ja, die werken doorgaans ook niet. Zonder werk geen degelijk vreten is het plan. Gezonde motivatie. Met het BTW-plan gaat de VVD terug naar haar roots, de PvdA. "Arbeit macht Frei!" wordt de nieuwe leus. Communisme met een rechtse knipoog. De meeste schouders de zwaarste lasten.

Aardappeleters

Toch moet de overheid voorzichtig zijn met haar plannen om uitmelkveehoudertje te spelen. Het kleurrijke toekomstperspectief van de hedendaagse Nederlander verwordt hierdoor tot een grauw beeld. We worden allemaal "de aardappeleters" van Van Gogh. De boerenmentaliteit mag dan wel bewonderenswaardig zijn, maar "zonder boer geen brood" is net zo waar als "zonder brood geen boer". Maak een bevolking hongerig genoeg en zij zal niet aarzelen haar leiders met huid en haar op te eten.

Het was moeilijk kiezen vandaag. Op Politiek24 was live het schijnproces tegen Geert Wilders te volgen, terwijl op Journaal24 het halal-debat gaande was met in de hoofdrol Marianne Thieme. Uiteindelijk maakte de keus niet erg veel uit, beide zaken draaien om dezelfde problematiek, zij het vanuit een andere invalshoek: Hoe de vrijheid en beschaving te waarborgen in een land waar godsdienstvrijheid is opgenomen in de grondwet.

Wilders en Thieme

Het proces Wilders behoeft inhoudelijk weinig uitleg. Deze zaak is al compleet uitgemolken door de media. Vandaag werd wel weer even aangestipt waarom de zaak begonnen is. Het gaat niet om de inhoud maar om de vorm. Men wil niet kijken of de Islam daadwerkelijk een verwerpelijke ideologie is, in plaats daarvan gaat het puur om de vorm van de uitspraken van Wilders. Bij het debat rondom het religieus slachten gaat het ook om de vorm en niet over de inhoud. Ook hier maakt men zich meer zorgen om de gekwetste zieltjes van religieuze minderheden en vrijheid van godsdienst dan om het dierenleed.

Schalken

Schalken had wellicht toch wel een punt toen hij, tijdens het beruchte diner, wees op de juridische relevantie van bepaalde processen. Het zijn experimenten om de wetgeving te toetsen aan huidige tijden en om nieuwe precedenten te scheppen. Soms is toetsen prima, maar met het toetsen van de vrijheid van meningsuiting slaat hij de plank mis. Het zou beter zijn om de bestaande uitzonderingen op de wetten en regels eens aan een nadere inspectie te onderwerpen.

Notendopje

Veel heeft een beschaafd land niet nodig. Democratie, gelijke rechten/plichten voor iedereen, vrijheid van meningsuiting en bescherming van de zwakkeren in de samenleving. Zet daar heldere wetgeving naast en er kan weinig misgaan. Bovendien is iedereen, middels het recht op vrijheid van meningsuiting, reeds prima in staat gesteld om te denken, zeggen en geloven wat hij wil, in zoverre dit niet strijdig is met andere wetgeving.

Status

De toevoeging van het recht op vrijheid van godsdienst heeft van deze simpele formule een instabiel geheel gemaakt. Religie heeft hiermee een aparte status verkregen en de schijn gewekt dat gelovigen andere mensen zouden zijn dan niet gelovige mensen. (Dit werd ook mede duidelijk door het misbruik-schandaal in de kerk. Normaliter duikt justitie acuut zelf op de zaak. Nu mocht de kerk het eerst zelf uitzoeken.) Het heeft groepen het recht gegeven zaken te doen en te laten op eigen wijze, zelfs al zijn deze in strijd met gelijkheidsbeginselen. Religieuze toevoegingen zijn ook gemaakt in wetgeving omtrent discriminatie en geeft kleine geloofsgemeenschappen de status van een kwetsbare minderheid, die extra rechten en bescherming geniet.

Inzicht

Zich uitspreken tegen een ideologie of bepaalde rituelen is lastig geworden. Vooral voor iemand die zich daarbij beroept op onze westerse cultuur, beschaving of voortschrijdend inzicht. Recente ontwikkelingen zijn irrelevant voor gelovigen en zij zien het als hun, door god ingegeven, recht en plicht zich de ogen daarvoor te sluiten en tegen ten strijde te trekken. Hun bekrompen wereldbeeld dreigt aders immers verstoord te raken. Bovendien zijn religieuze mensen lang niet zo onmondig, zwak, onderdrukt en kwetsbaar als ze claimen te zijn. Strijden doen ze overigens ook niet meer zelf. Het zwaard is allang verruild voor een machtige lobby van "geleerden", adviseurs en advocaten. Het is een strijd om hun eigen Status Quo te behouden. Hierbij blijven ze zich telkenmale, ten onrechte, beroepen op rechten die origineel bedoeld zijn voor de echt zwakkeren, zoals: zieken, gehandicapten, ouderen en kinderen. Rechten later uitgebreid ten aanzien van vrouwen en homofielen die de dupe werden van het christelijk gedachtengoed. Rechten die de basis vinden in het mens-zijn zelf en gelijkheid. Fundamentele rechten in onze samenleving, die nog steeds niet erkend worden door menig geloofsaanhanger.

Artikel 6

Wet en regelgeving zullen, nu en in de toekomst, blijven botsen, zolang niet iedereen gelijk wordt gesteld en Artikel 6 niet wordt geschrapt. Regelgeving in bijbel, koran en thora moeten ondergeschikt zijn aan onze Nederlandse wetgeving. Het EVRM zou er goed aan doen om "de goede zeden" eens nader toe te lichten in de Europese wetgeving (Art9.2). De goede zeden, in de westerse samenleving, vinden namelijk allang niet meer de grondslag in mono-theistische woestijnreligies, maar zijn ge-evolueerd tot een meer beschaafdere vorm met moderne normen en waarden. Deze evolutie is momenteel goed waar te nemen in Nederland, waar steeds meer mensen zich afkeren van het geloof. Als deze trend zich doorzet, wordt het over enkele jaren wellicht mogelijk om religie de plaats te geven op de enige plek waar ze thuishoort: In het brein van een individu. Rituelen zijn mooi voor in de huiskamer en symbolen prima voor op de vensterbank.

Toekomst

Overal waar religieuze mensen en hun "rechten" ten tonele verschijnen, wordt vooruitgang van de mens en kennis gefrustreerd. Overtuigingen, gereciteerd uit stoffige boeken, horen niet thuis in de moderne beschaving en zijn irrelevant in een debat. Het wetsvoorstel van Thieme, tegen het kwellen van dieren op religieuze gronden, moet doorgang vinden en nog veel verder gaan. Geert Wilders moet kunnen blijven zeggen wat hij denkt over een verwerpelijke ideologie en de ideologie zelf moet ter discussie staan. Als beide twisten ten gunste van religie worden beslecht dan is de Nederlandse beschaving in het geding.

In het ergste geval wint vorm van inhoud, wint geloof van rede en worden er precedenten voor een devolutie van ons rechtssysteem geschapen. We zullen moeten hopen op een goede afloop.

Geachte Volksvertegenwoordigers,


Nederland stevent af op een failliet van Amerikaanse proporties. Bij de overheid zal het immer aanwezige optimistische vrije-markt-denken, plaats moeten maken voor gezond realistisch neo-calvinisme. Niet alleen omdat de religie van eeuwige groei ten onder is gegaan, maar ook omdat de economische perspectieven uitermate ongunstig zijn voor een economie, die bovenal gefundeerd is op ongeremde spilzucht. We kunnen nu eenmaal niet bezuinigen en uitgeven tegelijk. Ik roep u allen op om allereerst bij uzelf te beginnen. Goed voorbeeld, naar verluidt, schijnt te doen volgen.

Automutilatie, het mes in jezelf zetten, is nimmer eenvoudig en tegennatuurlijk. Wellicht dat het aanvoelt als een aderlating, maar de vette randen eraf snijden komt het overheidslichaam op lange termijn alleen maar ten goede. Natuurlijk geldt dit ook voor andere sectoren die een maatschappelijke functie hebben. Laten we maar gewoon eerlijk zijn: Alles kan gerust een stuk minder.

Een maximaal jaarsalaris van €140.000 euro bruto voor een minister is meer dan billijk. Dit is ruim vier maal het inkomen waar een gemiddelde Nederlander het mee moet stellen. Extra regelingen, aftrekposten en vergoedingen zijn derhalve ook niet nodig. De stelling dat een hoger salaris meer kwaliteit oplevert, is reeds door genoeg wanbeleid en zelfverrijking van topbestuurders weerlegd. Voor de mensen, die zich niet kunnen vinden in mate, is er altijd nog de optie om in het bedrijfsleven te gaan werken. Als dat inhoudt, dat alleen de idealisten overblijven voor bestuursfuncties is het slechts een zegen. Competentie is nooit inkomensafhankelijk geweest en lijkt zelfs omgekeerd onevenredig te zijn.

Uitgaven in uw sector dienen altijd tot een minimum beperkt te worden. Te zacht pluche maakt het lichaam lui en de geest zwak. Soberheid siert. Neem een broodtrommeltje mee en kom op de fiets of met het openbaar vervoer. Staatsbezoeken kunnen prima via Skype. Als huidige gebouwen te klein worden, ga dan bij uzelf te rade of niet juist het apparaat uit zijn voegen is gegroeid. Als u voor elke beslissing een commissie moet instellen, dan bent u niet bekwaam. Een commissie ,om bezuinigingen te onderzoeken, schrappen, is de eerste besparing.

Laat u niet verleiden door de media, maar houdt u zich bij de kerntaak van goed bestuur. Geef bedrog en fouten toe, zoals het AOW-spaarfonds, en probeer het niet te verbergen onder het pluche. Laat u niet strikken door de advocaten van de klimaatwaanzin. Als de bevolking eerst moet worden bang gemaakt, voordat dubieus of zelfs verwerpelijk beleid kan worden doorgevoerd, dan deugt de redevoering niet en is er geen noodzaak. Stort ons niet in oorlogen waar we niets mee te maken hebben en waar de bevolking niet achter staat. Neutraliteit is ook een optie. respecteer onze privacy. Bedenkt U zich dat de bevolking U uiteindelijk zal afrekenen op uw beleid en niet op het media-optreden. Laat het besmeuren over aan de media en laat niet uw debatten leiden door grillen en sentimenten.

Met het betrachten van soberheid zult u in aanzien stijgen. Mensen zullen weer vertrouwen krijgen in de overheid. De bevolking zal u niet langer beschouwen als deelgenoot van de groep grote graaiers. Vanuit deze nieuwe positie zult u ook veel overtuigender zijn als u de georganiseerde misdaad van de banken aanpakt. De banken moeten hun plaats weten in de maatschappij. Zij maken ons niet mogelijk, wij maken hen mogelijk. Het is uw taak om ons te beschermen tegen deze grootschalige uitbuiting. Te lang heeft u het bed gedeeld met de lobbyisten van bedrijven, banken en waardeloze toezichthouders. Te lang is de misdaad onbestraft gelaten. Bouw desnoods een gevangenis bij, gefinancierd uit het vermogen van de bankiers zelf, waar ze 10 jaar cel krijgen voor iedere klant die opgelicht is. Uiteraard een uiterst sobere cel, opdat ze kunnen compenseren voor de onverdiende weelde waarin ze geleefd hebben. Een glazen gevangenis, voor de optimale transparantie. Goed voorbeeld doet volgen. Geen bankier zal ooit nog iets in zijn hoofd halen.

U kunt ons onze cultuur teruggeven. Onze cultuur van gepaste ingetogenheid, ijver en samen vooruitkomen in de wereld. Weg met alle oppervlakkigheid. Het calvinisme was het enige tegenwicht tegen de verpletterende kracht van de vrije markt. Onze zin van realiteit wapende ons tegen de illusie van gouden bergen. We moeten af van de oude V.O.C.-mentaliteit van uitbuiting en hebzucht. Juist in de economie zijn gelijkwaardigheid, betrouwbaarheid en eerlijkheid het hoogste goed. Stop de scheefgroei. Geef de burger weer moed en perspectieven. Samen moeten we de depressie door en de aankomende hyperinflatie overwinnen.

Het is hoog tijd dat de volksvertegenwoordiging weer het volk gaat vertegenwoordigen.




---

In 1954 verscheen er een klein juweeltje over de grote crash van 1929. Dit kleine boekje, slechts 200 pagina's in pocketformaat, geeft een vrij helder verslag over de totstandkoming van de grootste depressie in Amerikaanse historie. De titel is "The Great Cra$h, 1929" en is geschreven door Professor Galbraith, een gelauwerd man. Iedereen, die zich nu afvraagt waarom Amerika op de rand van de afgrond staat, doet er goed aan dit werkje eens open te slaan. Bovendien laten de gebeurtenissen ook zien dat er een fundamentele fout zit in het Amerikaanse vrije markt systeem. De fout die ook in ons eigen financiele systeem geslopen is. De illusie dat eeuwige groei bestaat.

1929

De grote crash van 1929 kende vrijwel de zelfde spelers als nu, met The Federal Reserve als grootste speler. Gedurende de geweldige economische groei in Amerika in de jaren '20 ontstonden en groeiden ook de spelers op, die uiteindelijk medeverantwoordelijk zijn voor de recente bankencrisis: JP Morgan, Goldman, Sachs, Chase, Lehman e.v.a. In de tijden van "the boom" ontwikkelden ze de toxische produkten die later zouden zorgen voor "The Great Bust". Produkten die overigens lang niet zo vreselijk zijn als de exo-toxische rotzooi die de banken later hebben ontwikkeld. In deze jaren ontdekten ze ook hoe ze doormiddel van leningen aan elkaar, met behulp van tussenbedrijfjes, bijna vanuit het niets geld konden creeren en waarde konden genereren.

"Don't part with your illusions; when they are gone you may still exist, but you have ceased to live". -Mark Twain- (Wall Street Journal 9-11, 1929)

Dit geeft, min of meer, de ware reden aan waarom de boel in elkaar zou storten. Op het moment dat iedereen gelooft in perpetuele groei maakt een economie sprongen die ze normaal nooit zou maken. Als dit geloof universeel is dan worden luchtbellen in zeer korte tijd opgeblazen tot enorme proporties. Dit betrof onder andere de vastgoedbubbel. Sceptici in die dagen werden uitgelachen. Bovendien werden sceptische geluiden niet vertolkt door de pers, dit zou immers de boel kunnen laten instorten. Iedereen was voorzichtig, maar bleef optimistsich.

Zelfs terwijl de crash in volle gang was probeerde men de schade te beperken. Bedrijven en banken kochten massaal eigen, zelfs waardeloze, aandelen op om de eigen koersen hoog te houden. Hiervoor werden enorme bedragen geleend die nogmaals de bubbels voedden. Overal in het nieuws verschenen politici en topmensen uit de economische wereld die zeiden dat het ergste voorbij was en men vooral kalm moest blijven. Toen de vastgoedbubbel werd doorgeprikt werd het gepresenteerd als een goede ontwikkeling die zou aantonen dat de lucht nu uit de markt was.

Een bijkomend probleem in die dagen waren de beurzen, die niet de grote volumes konden verwerken. De tickers liepen enorm achter, wat paniek op de beurs alleen maar verergerde. De techniek liep achter op de markt. Soms zelfs uren. Mensen verhandelden letterlijk blind hele vermogens. Uiteraard kon dit niet voor eeuwig doorgaan. In November stortte de boel volledig in en begon de grote depressie.

"Probably none of the present generation will be able to speak again... of a healthy reaction" (Financial Times 1929)

Deze reactie geeft weer hoe naief iedereen was geweest. Iedereen had meegedaan aan het speculeren, iedereen had gezegd dat de explosieve groei verantwoord was. Nu was iedereen arm. Galbraith schrijft in zijn boek dat het gewoon een kwestie van tijd is voordat zoiets zich opnieuw zou voordoen.

2011

Het heeft lang geduurd, maar nu zijn we er weer. De internetbubbel barstte reeds, de vastgoedbubbel klapte ook al. De bankencrisis is achter de rug zegt men. Waarom zijn we dan nog niet arm? Het is vrij eenvoudig. De luchtgaten die zijn ontstaan zijn gevuld met geld vanuit de staatskas. De luchtbel zit nu in de staatsschulden. In Amerika is dit zo hard gegaan dat de staatsschuld nu aan de grens zit. Geithner riep al op dat, als er geen verruiming komt van de mogelijkheden tot het verhogen van de schuld, Amerika failliet gaat. De grens zit op 14.3 triljoen en daarom is de realiteit ook dat als de schuld nog verder wordt verhoogd Amerika ook failliet is. De schuld wordt niet doorgeschoven naar komende generaties. We krijgen zelf de gevolgen te verduren.

Europa heeft nog een kleine kans. Pas als Amerika en de Dollar zijn gevallen weten we precies in hoeverre onze markten verweven zijn. Pas dan kunnen we opgelucht ademhalen. Wel moeten we realiseren dat we ook op een vastgoedbubbel zitten en dat de nieuwe internetbubbel van de sociale media ook gaat klappen. Bovendien moeten we nu ook inzien dat de IMF en ECB net zo fout zijn als de Federal Reserve. Geef ze de kans en ze helpen ons om zeep. Met de beste intenties, dat wel. Alles om paniek te voorkomen. Maar soms moet de boel in elkaar zakken voor het gezond wordt. Bedrijven en banken overeind houden maakt een eind aan een gezonde markt. Mensen als Ben Bernanke en Boele Staal moeten de mond worden gesnoerd. Overheden moeten de burgers beschermen tegen de banken, niet andersom.

Hoe verder

"In every stockjobbing swindle every one knows that some time or other the crash must come, but every one hopes that it may fall on the head of his neighbour, after he himself has caught the shower of gold and placed it in safety. Après moi le déluge! is the watchword of every capitalist and of every capitalist nation." (Marx, Capital, Volume I, Chapter 10 1867)

Galbraith schrijft een groot gedeelte van de oorzaken van de crash toe aan het feit dat er een groot verschil bestaat tussen arm en rijk. Armen kopen brood van hun inkomen. De rijksten hebben niets om het geld aan uit te geven behalve extreme luxe. Met groot vermogen komt ook een grote morele verantwoordelijkheid. Een verantwoordelijkheid waarover de meeste rijken niet lijken te beschikken. Pensioenfondsen zijn vergokt en mensen zijn opgelicht. wellicht dat een grote crash ook hier noodzakelijk is om weer eens fatsoenlijk de orde op zaken te stellen.

De orde kan ook worden hersteld door mensen te leren hoe economie nu echt in elkaar steekt. Geef iedereen een gratis kopie van het boek van Galbraith! Laat iedereen luisteren naar Peter Schiff KLIK HIER VOOR LINK. Hou jezelf en anderen niet langer voor de gek. Stop met denken dat groei eeuwig is. Stop met denken dat je zonder moeite iets kan verdienen.

Wanbeleid

Na jarenlang wanbeleid zit de banksector met meer problemen dan alleen een geldtekort. In ruil voor de geboden staatssteun stijgt ook de vraag naar strengere regulering. Bovendien krijgen overheid en burger een onverwacht kijkje in de keuken van de banken. Hier zit de sector niet op te wachten. De smaakpolitie staat op de stoep en laat zien hoe onze maaltijd, waar we allemaal jarenlang van hebben gesmuld, nu eigenlijk wordt bereid. Iedereen is geschokt.

Schade beperken

Net als de Federal Reserve in Amerika, zeggen ook hier de banken dat extra regulering en aandacht niet nodig is. Het is een incident van enkele rotte appels en maatregelen zijn adequaat. Zelfregulering is aangescherpt en er is reeds een gedragscode opgesteld door de banken, voor de banken. Hier kwamen ze bijna mee weg, ware het niet dat de banken met staatssteun flinke bonussen gingen uitkeren. Wederom staan de banken in een kwaad daglicht. De overheid heeft er nu ook genoeg van en heeft een motie aangenomen, waarin wordt gesteld dat er wetgeving moet komen om de bonuscultuur voorgoed aan banden te leggen.

De lobby

Uiteraard laten banken het er niet bij zitten en heeft haar lobby aan het werk gezet. Boele Staal, voorzitter Nederlandse Vereniging van Banken (NVB), schreef in een brief aan de tweede kamer dat de financiele sector enorm bijdraagt aan ons aller welzijn. Bovendien vindt hij dat de banken zichzelf prima kunnen reguleren en dat de negatieve berichtgeving, met name door de overheid, nu maar eens moet stoppen. Dit zou immers de hele economie schade toebrengen en onze positie wereldwijd kunnen verzwakken.

Niet recht te praten

Als belangenbehartiger van de banken schoof Boele Staal aan bij Pauw en Witteman. Daar had hij een kans om het beleid te verdedigen en te rechtvaardigen in een gesprek met Ronald Plasterk, een fel tegenstander van het bonusbeleid. Meesterlijke televisie. Al na enkele zinnen van Boele kwam bij Ronald de stoom al uit de oren. Bovendien wist Boele niemand te overtuigen van het gelijk van de banken. De simpele reden hiervoor is waarschijnlijk dat het gewoon domweg niet recht te praten valt. Een bonus voor een topman van 92% valt wellicht binnen de gedragscode, maar als een bank verlies maakt en aan het staats-infuus hangt is het moreel gezien gewoon niet te verkopen. Ook zag Boele Staal niet in dat juist zijn brief en PR-campagne nog meer ongewenste publiciteit opleveren voor de banken. Vlak voor het eind, terwijl Ronald Plasterk bleef hameren over morele plichten, floepten er enkele zinnen uit de mond van Boele, waarmee hij de strategie van de banken weggaf voor live-televisie.

Oeps!

In een wanhoopspoging om het morele gelijk aan zijn zijde te krijgen, claimde Boele Staal dat de gedragscode voor banken zo revolutionair en goed was, dat het zelfs "Europees geregeld zou moeten worden". Hij ging zelfs zo ver dat hij de wanhoopspoging van het kabinet, om bonussen terug te vorderen middels belasting, kiezersbedrog noemde. Onze eigen overheid zou zich daar buiten moeten houden. Als de banken hun zin krijgen is er niets meer dat Den Haag kan doen aan het wanbeleid. Dankzij Boele Staal weten we nu wat er op de agenda van de banken staat en dat we extra vaart moeten zetten achter meer en strengere regelgeving. Bovendien moeten we er nu alles aan doen om nog meer macht uit handen van Brussel en de ECB te houden.

Leren van fouten

De claim van Boele Staal, in de brief aan de fractievoorzitters, dat de banken een significant onderdeel uitmaken van de inkomsten van Nederland zijn vals. Niet alleen heeft hij de percentages compleet verkeerd, ook verwart hij zijn dienstverlenende sector met een produktie-sector. Banken produceren niets en hebben zichzelf zwaar overgewaardeerd. Geen enkele boer kan zichzelf belonen met een flinke bonus als zijn oogst mislukt is. Banken en het bedrijfsleven doen dit echter aan de lopende band.

Dezelfde fout, op veel grotere schaal, heeft ook Amerika gemaakt en daar staan ze, mede dankzij Bernanki, ook al tot over de oren in het moeras. Van fouten kunnen we leren. Ook van de fouten in Amerika. Gebrekkige zelfregulering en geen transparantie. We hoeven niet te wachten tot we hier ook veertien triljard in de schulden zitten. We hoeven niet te wachten tot onze banksector en overheid de grootste nieuwe bubbels in de economie zijn. We hoeven niet te wachten tot mensen baan en huis kwijtraken. We hoeven niet te luisteren naar de zoete woordjes van Boele Staal, Nout Wellink, Jean-Claude Trichet en andere zelfbenoemde experts.

Gezond verstand gebruiken werkt doorgaans beter dan het luisteren naar het immer positieve gezever van economische kopstukken. Elke bank, hoe groot dan ook, kan omvallen. Zo hoort het. Zo corrigeert de markt zichzelf. Zo werkt de ware vrije markt.

I’ve seen cities and homes in ashes. I’ve seen thousands of men lying on the ground, their dead faces looking up at the skies. I tell you, war is Hell! - Sherman

Nederland wel of niet in oorlog?

De propaganda-machine draait weer op volle toeren. Nederland is in oorlog, maar niemand mag het weten. Na de "opbouwmissie" in Afghanistan en verschillende "vredesoperaties" in de afgelopen jaren zijn de mensen het vertrouwen kwijt in deze termen. Vooral als jaren na de oorlog allerlei wantoestanden aan het licht komen en blijkt dat we zijn voorgelogen. De vondst die daar nu verandering in moet gaan brengen is "kinetische militaire actie". Klinkt vriendelijk en complex, maar betekent gewoon oorlog. Overal in het nieuws wordt nu gediscussieerd over deze term, terwijl de NAVO Libië aan puin schiet. Lekker kinetisch verantwoord.

De motivatie

We moeten, volgens de overheid, voor ogen houden dat we alleen maar in Libië zijn om de bevolking te helpen. Het heeft helemaal niets te maken met de goudreserve en olievoorraad van het land. We doen het ook zeker niet om de wapenhandel een handje te helpen. Daar zijn we heel erg op tegen (in het openbaar) en vinden het fout. Bommen gooien vinden we ook niet goed. Amerika denkt daar heel anders over en wil graag wat wapens leveren. Oorlogje-spelen is immers big business. Dat dit ingaat tegen alle afspraken wordt terzijde geschoven. Terugtrekken is geen optie. We willen natuurlijk wel belangrijk blijven op het wereldtoneel. We voelen ons graag belangrijk. Iedere keer als de rode telefoon gaat, zit Uri al opgewonden te wippen op zijn stoeltje. Uit alle persconferenties en debatten blijkt telkenmale dat we simpelweg geen nee kunnen zeggen als er een beroep op ons wordt gedaan. Doodsbang lijken we, alsof niet meedoen in zou kunnen houden dat je de volgende keer niet meer wordt gevraagd.

Weinig steun

Bijna alle missies van afgelopen jaren hadden niet de steun van de bevolking. Terecht. Desondanks gingen we naar plekken waar we niet hoorden te zijn en vaak liep het uit op een fiasco met een boel burgerslachtoffers. Alleen de acties tegen de piraten voor de Somalische kust kon de goedkeuring van de bevolking wegdragen. Ook zijn we niet zo professioneel als men ons wil doen geloven. In het geval van Libië ging het zelfs al fout voordat we begonnen waren. Voor we het wisten waren er Nederlandse mensen in handen van de vijand. Het liep met een sisser af en kostte alleen een oud helikoptertje en wat slechte PR voor Rutte en Rosenthal. Ze kwamen er met een mix van ferme taal, gestamel, gestotter en excuses nipt mee weg.

De achterkamertjes

Het meest verontrustende is dat er alleen maar vergaderd en gedebatteerd wordt over zaken die we mogen weten. Er is veel meer gaande dan de media meedeelt. Openheid is staatsgevaarlijk. Waar onze Special Forces uithangen en van wie zij de orders aannemen is bij elk conflict een mysterie. De CIA liep al rond in Libie voordat er sprake was van een missie en de vliegtuigen waren al in de lucht nog voordat er een akkoord was voor een interventie. De missie in Libië was allang voorbereid en beklonken. Bovendien is het ook niet duidelijk waarom Libie deze bijzondere militaire aandacht verdiende en Bahrein en andere schurkenstaatjes buiten de media worden gehouden. De mensen met de antwoorden zwijgen.

De propaganda

Dat de main stream media de overheid napapegaaien is iedere oorlog hetzelfde. Vooral in Amerika is de pers een enorme propagandamachine. Kritische geluiden worden angstvallig uit het nieuws gehouden en belachelijk gemaakt. Het is naief om te denken dat het in Nederland anders is. Wandaden van het Westen blijven ook hier onderbelicht. In het nieuws blijven we de helden die aan de goede kant staan. De waarheid is anders, zoals ook blijkt uit de documentaire "The War You Don't See" van filmmaker John Pilger. Het staat haaks op de foto's van lachende mensen die te zien zijn in "Qua Patet Orbis", het lijfblad van Korps Mariniers. Het blad zelf heeft propaganda opgenomen in de doelstellingen: "De secundaire doelstelling is het leveren van een bijdrage aan een genuanceerde meningsvorming over het Korps Mariniers bij het Nederlandse publiek", aldus de site van het ministerie van defensie.

De toekomst

Zal het ooit veranderen? Misschien wel. Mensen worden wakker. Het Amerikaanse leger heeft te kampen met een explosieve groei in het aantal deserteurs die de leugens zat zijn. Ook dit hoor je alleen maar via onafhankelijk nieuws. Hopelijk volgen binnenkort ook onze eigen soldaten dit goede voorbeeld. Laat de hoge heren zelf maar gaan vechten. Door klokkenluider-sites zoals Wikileaks zien mensen wat oorlog echt is en wat de echte redenen zijn. De roze bril gaat af. Mensen staan achter personen zoals Bradley Manning die de duistere praktijken openbaar maken. Mensen geloven steeds minder in de informatie van de overheid. Mensen zijn de bangmakerij zat.