I’ve seen cities and homes in ashes. I’ve seen thousands of men lying on the ground, their dead faces looking up at the skies. I tell you, war is Hell! - Sherman

Nederland wel of niet in oorlog?

De propaganda-machine draait weer op volle toeren. Nederland is in oorlog, maar niemand mag het weten. Na de "opbouwmissie" in Afghanistan en verschillende "vredesoperaties" in de afgelopen jaren zijn de mensen het vertrouwen kwijt in deze termen. Vooral als jaren na de oorlog allerlei wantoestanden aan het licht komen en blijkt dat we zijn voorgelogen. De vondst die daar nu verandering in moet gaan brengen is "kinetische militaire actie". Klinkt vriendelijk en complex, maar betekent gewoon oorlog. Overal in het nieuws wordt nu gediscussieerd over deze term, terwijl de NAVO Libië aan puin schiet. Lekker kinetisch verantwoord.

De motivatie

We moeten, volgens de overheid, voor ogen houden dat we alleen maar in Libië zijn om de bevolking te helpen. Het heeft helemaal niets te maken met de goudreserve en olievoorraad van het land. We doen het ook zeker niet om de wapenhandel een handje te helpen. Daar zijn we heel erg op tegen (in het openbaar) en vinden het fout. Bommen gooien vinden we ook niet goed. Amerika denkt daar heel anders over en wil graag wat wapens leveren. Oorlogje-spelen is immers big business. Dat dit ingaat tegen alle afspraken wordt terzijde geschoven. Terugtrekken is geen optie. We willen natuurlijk wel belangrijk blijven op het wereldtoneel. We voelen ons graag belangrijk. Iedere keer als de rode telefoon gaat, zit Uri al opgewonden te wippen op zijn stoeltje. Uit alle persconferenties en debatten blijkt telkenmale dat we simpelweg geen nee kunnen zeggen als er een beroep op ons wordt gedaan. Doodsbang lijken we, alsof niet meedoen in zou kunnen houden dat je de volgende keer niet meer wordt gevraagd.

Weinig steun

Bijna alle missies van afgelopen jaren hadden niet de steun van de bevolking. Terecht. Desondanks gingen we naar plekken waar we niet hoorden te zijn en vaak liep het uit op een fiasco met een boel burgerslachtoffers. Alleen de acties tegen de piraten voor de Somalische kust kon de goedkeuring van de bevolking wegdragen. Ook zijn we niet zo professioneel als men ons wil doen geloven. In het geval van Libië ging het zelfs al fout voordat we begonnen waren. Voor we het wisten waren er Nederlandse mensen in handen van de vijand. Het liep met een sisser af en kostte alleen een oud helikoptertje en wat slechte PR voor Rutte en Rosenthal. Ze kwamen er met een mix van ferme taal, gestamel, gestotter en excuses nipt mee weg.

De achterkamertjes

Het meest verontrustende is dat er alleen maar vergaderd en gedebatteerd wordt over zaken die we mogen weten. Er is veel meer gaande dan de media meedeelt. Openheid is staatsgevaarlijk. Waar onze Special Forces uithangen en van wie zij de orders aannemen is bij elk conflict een mysterie. De CIA liep al rond in Libie voordat er sprake was van een missie en de vliegtuigen waren al in de lucht nog voordat er een akkoord was voor een interventie. De missie in Libië was allang voorbereid en beklonken. Bovendien is het ook niet duidelijk waarom Libie deze bijzondere militaire aandacht verdiende en Bahrein en andere schurkenstaatjes buiten de media worden gehouden. De mensen met de antwoorden zwijgen.

De propaganda

Dat de main stream media de overheid napapegaaien is iedere oorlog hetzelfde. Vooral in Amerika is de pers een enorme propagandamachine. Kritische geluiden worden angstvallig uit het nieuws gehouden en belachelijk gemaakt. Het is naief om te denken dat het in Nederland anders is. Wandaden van het Westen blijven ook hier onderbelicht. In het nieuws blijven we de helden die aan de goede kant staan. De waarheid is anders, zoals ook blijkt uit de documentaire "The War You Don't See" van filmmaker John Pilger. Het staat haaks op de foto's van lachende mensen die te zien zijn in "Qua Patet Orbis", het lijfblad van Korps Mariniers. Het blad zelf heeft propaganda opgenomen in de doelstellingen: "De secundaire doelstelling is het leveren van een bijdrage aan een genuanceerde meningsvorming over het Korps Mariniers bij het Nederlandse publiek", aldus de site van het ministerie van defensie.

De toekomst

Zal het ooit veranderen? Misschien wel. Mensen worden wakker. Het Amerikaanse leger heeft te kampen met een explosieve groei in het aantal deserteurs die de leugens zat zijn. Ook dit hoor je alleen maar via onafhankelijk nieuws. Hopelijk volgen binnenkort ook onze eigen soldaten dit goede voorbeeld. Laat de hoge heren zelf maar gaan vechten. Door klokkenluider-sites zoals Wikileaks zien mensen wat oorlog echt is en wat de echte redenen zijn. De roze bril gaat af. Mensen staan achter personen zoals Bradley Manning die de duistere praktijken openbaar maken. Mensen geloven steeds minder in de informatie van de overheid. Mensen zijn de bangmakerij zat.