Artikel 1

"Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan."

Een groot goed. Artikel 1 moet de gelijkheid onder alle omstandigheden waarborgen voor alle burgers. Wie of wat je bent is een non-issue. Zelfde rechten, zelfde plichten en zelfde wetten. Een mens is een mens, ongeacht hoe verschillend ze zichzelf menen te moeten vinden.

In het verleden was het artikel compacter, maar de intentie is net zo helder: "Alle Leden der Maatschappij hebben, zonder onderscheiding van geboorte, bezitting, stand, of rang, eene gelijke aanspraak op derzelver voordeelen." Sociale taal.

Positieve discriminatie. Het benoemen van "zwakke groepen" en het subsidiëren ervan is daarom een directe overtreding van dit artikel. De vaak zelfbenoemde "minderheden" genieten, middels overheidssteun, privileges die niet voor een ieder beschikbaar zijn.

Overheidsgelden dienen zo verstrekt te worden dat ieder mens er aanspraak op kan maken. Alles wat daar van afwijkt is discriminatie. Er mag niet worden achtergesteld, noch worden voorgetrokken.

Groepen die aantoonbaar achtergesteld worden en niet dezelfde rechten genieten als een ander, kunnen zich wenden tot de rechter. In het geval van aantoonbare discriminatie en geleden schade zal er ook een schuldige aan te wijzen zijn, een dader die het slachtoffer zal moeten compenseren.

In het geval van subsidies voor "minderheden" gebeurt er iets vreemds; het is alsof de overheid een schikking treft om een collectieve schuld van de burger af te kopen, Een afkoopsom om vervolging te voorkomen. Dit houdt in dat de overheid erkent dat "minderheden" blijkbaar permanent gediscrimineerd worden door haarzelf en de burger. Vanwaar deze compensatie?

De grootste fout die de overheid de afgelopen decennia gemaakt heeft, is stellen dat mensen fundamenteel verschillend of zwak kunnen zijn. Waarschijnlijk is dit mede ingefluisterd door belangenbehartigers van de "minderheidsgroeperingen". Alle subsidiëring voor deze groepen valt onder positieve discriminatie. Het feit dat het "positieve" discriminatie heet, wil echter niet zeggen dat het ook goed en rechtmatig is. Het is een zorgvuldig bedachte naam om Artikel 1 te kunnen omzeilen.

Bescherming van de echte zwakkeren verschilt fundamenteel van het huidige beleid. Zwakkeren zijn enkel mensen die niet zelf voor hun rechten op kunnen komen. Zwakkeren zijn de ouderen, kinderen en zieken. Niet op kunnen komen voor je eigen rechten is het enige criterium waarop de overheid mag discrimineren. Dat is zelfs haar plicht.

Waarom dan toch al die subsidieregelingen voor vrouwenbewegingen, homobewegingen en etnische groepen? De waarheid is dat er enorm veel geld omgaat in de minderheidsindustrie. Het is big business en business is booming. Deze "minderheden", maar vooral hun woordvoerders, commissies en adviesorganen houden het liefst zichzelf en het zwaktebeeld in stand. Ze worden rijk van de zelfbenoemde achtergesteldheid.

De overheid zou acuut deze vorm van subsidiëring stop moeten zetten. Het is een misdaad tegen de gelijkwaardigheid van alle burgers. Bovendien werkt het verdeeldheid juist in de hand en is stigmatiserend. Gelijke rechten en gelijke plichten voor iedereen, zo krijg je gelijkheid. Anders niet.

UPDATE 16 juni: Het wonder is geschied. Donner heeft de multiculturele samenleving en subsidiecultuur bij het grof vuil gezet.

-
"De grondwet" is een reeks waarin Nederland anno nu onder de loep wordt genomen aan de hand van de artikelen in onze grondwet.