De lavendel bloeit en geurt heerlijk. Een hommeltje danst er omheen. Tevreden zit ik op het balkon, met een kop schuimende cappuccino, te genieten van het resultaat van een voorjaar hard werken.

Algen verwijderd, bistrosetje gebeitst, plantjes opgekweekt en uitgezet. Alles is zoals het moet zijn en dit is het eerste weekend dat ik tijd heb om van het resultaat te genieten. Vergeleken met de balkons van de buren is die van mij een paradijsje.

Ik hel naar voren en pluk wat verkleurde blaadjes uit mijn trendy olijfboompje. Om het stammetje gekruld, in het kleine beetje schaduw van het boompje, ligt mijn kat te doen waar katten het best in zijn; Niets.

Goed voorbeeld doet volgen: ik zak onderuit en sluit mijn ogen. Met mijn gezicht in de zon waan ik me in de Provence.

Gerikketik op de balustrade haalt me uit mijn roes. Een vlaamse gaai tippelt behoedzaam richting de blauwe bes, die ik vorige maand bij het tuincentrum heb gehaald. Boordevol anti-oxidanten stond er op het kaartje. Impulsaankoop, maar modieus en gelukkig misstaat hij niet tussen de rest van mijn planten.

De felblauwe veren van de gaai lichten op en schitteren in de zon, terwijl hij zijn doel nadert. Ik verroer me niet en zie hoe hij met uiterste precisie de rijpe volle paarsblauwe bessen van het struikje pikt. Als hij de laatste bes heeft verorberd vliegt hij ervandoor, boordevol anti-oxidanten. Gezonde vogel.

Het wegvliegen van de vogel lijkt te hebben gefunctioneerd als wekker. Poes komt in beweging, gaapt, rekt zich uit en scherpt haar nagels uitgebreid aan het olijfboompje. Dan gaat ze haar ronde doen. De diepe krassen die ze achterlaat verklaren ineens de bruine blaadjes.

Ze loopt langs de kruidenplantjes, snuffelt aan de tijm en schurkt langs de oregano om wat restjes wintervacht kwijt te raken. Ze negeert het koolwitje dat rond haar kop dartelt volkomen. Pluizige vlokjes haar dalen zachtjes neer op de kruidenplantjes. Die gaan dus niet meer door het eten.

Voor ze naar het balkon van de buren verdwijnt neemt ze een paar happen bieslook. Tien minuten later en drie balkons verder hoor ik hoe ze een haarbal probeert kwijt te raken. Bij de buren, zo netjes is ze wel. Spinnend keert ze bij me terug, springt op schoot en gaat languit liggen op mijn benen. Ze schaamt zich duidelijk niet dat ze de bessendief zijn gang heeft laten gaan.

Ik vraag me af of ze het van mij heeft, mij maakt het ook niet veel uit. Samen kijken we hoe een merel neerstrijkt op de bak met hangaardbeien.

Poes spitst haar oren, maar daar blijft het bij. Terwijl de merel geniet van het feestmaal kriebel ik mijn roofdier.

Aardbei na aardbei verdwijnt. Ik sla het rustig gade en zoek naar oplossingen. Netten of zilverpapier gebruiken zou lelijk zijn op een balkonnetje, besluit ik, en neem afscheid van mijn ambitie als balkonteler. Volgend jaar hanggeraniums, bloemen en wat vaker naar de markt voor vers fruit en kruiden.

Dit bericht verscheen eerder op http://www.vbowonenenzo.nl/content.asp?id=591