Eurofiele eurocraatjes houden niet erg van kritiek. Over verkwisting willen ze niets horen. Burgers in lidstaten moeten niet zeuren. Het gaat immers altijd maar om een fractie van de EU begroting. Alle vergoedingen en extraatjes vinden ze in Brussel meer dan terecht. De opmerking dat veel mensen ze een elitaire roversbende vinden, wuiven ze met gemak weg. De burger ziet volgens hen het grote plaatje niet. Ze doen dit werk immers ook niet voor de lol of eigen gewin. Ze zitten er allemaal puur voor ons aller welzijn. Een groot sterk Europa gaat ons allemaal enorme welvaart bezorgen en zo'n geweldig project mag best wat kosten. Nog sterker zelfs; het mag zoveel kosten als nodig. Het is het waard.

Europese Retoriek

Vroeger wist men het al: 'Wiens brood men eet, diens woord men spreekt'. Je kan je gaan afvragen of de hoge vergoedingen niet hebben geleid tot een absoluut onvermogen tot zelfreflectie. "Nikkelen" Neelie Kroes, die flink uithaalde naar Jan Kees de Jager, harkt, ongehinderd door een Balkenendenorm, een slordige 250.000 euro per jaar binnen als Eurocommissaris. Evenals haar collegae is ze uitermate Pro-Europees. Uiteraard niet omdat het goed betaalt, maar omdat de Europese droom de moeite waard is. Van graaien willen commissarissen niets horen, en dat is ook ab-so-luut niet wat ze doen. Dergelijke bedragen zijn immers vastgesteld door Europa, en dat maakt het per definitie een democratisch verantwoord salaris. Europese retoriek; geen speld tussen te krijgen.

Kloontjes

Behalve de hoge salarissen en vergoedingen heeft Europa nog iets verzonnen om meer Eurofiele apologeten te kweken. Een heuse Europese kraamkamer, met de hippe naam Schola Europaea. Daar wordt een legertje Monnet-monstertjes gedrild om in de toekomst het Europees gedachtegoed uit te gaan dragen. Elke Eurokidfabriek is gestoeld op de volgende grondgedachte:

'Educated side by side, untroubled from infancy by divisive prejudices, acquainted with all that is great and good in the different cultures, it will be borne in upon them as they mature that they belong together. Without ceasing to look to their own lands with love and pride, they will become in mind Europeans, schooled and ready to complete and consolidate the work of their fathers before them, to bring into being a united and thriving Europe.' -Jean Monnet 1953

Elitair

Op dit moment is er al capaciteit om 22.000 van deze kloontjes te hersenspoelen. Uiteraard is een dergelijke school enkel toegankelijk voor de kinderen van de politieke elite. De kosten rusten, geheel in de lijn van de verwachting, op de schouders van Europese burgers. Een slordige 250 miljoen per jaar gaat er vanuit de EU naar vijftien van deze instituten, en is slechts 60% van de kosten van het onderwijs. De andere 40% betalen de lidstaten waar de scholen staan en de ouders. Kinderen die ver van de school af wonen worden netjes met een bus gehaald en gebracht. Alleen het beste is goed genoeg voor de Eurocraten. De Europese commissie zal kritiek op dit elitaire systeem wel weer afdoen als gezeik in de marge. Het gaat toch immers maar om een paar procentjes van de totale begroting.

Eurosceptici

Europa werkt scepsis zelf in de hand. Terwijl in Nederland burgers de eindjes nauwelijks aan elkaar kunnen knopen en de kosten voor onderwijs alleen maar stijgen, betalen we wel collectief de schimmige scholing van de kinderen van Europese Politici. Van Europa mogen we niet kritisch zijn, want kritisch zijn (lees: sceptisch zijn) is de bron van al het kwaad in de wereld. Gelukkig geloven steeds minder mensen in de fabels en retoriek van Brussel. Hoe eerder de Europese Unie en haar kloonproject de prullenbak in verdwijnen, hoe beter.