Ramsey Nasr. Hofnar Des Vaderlands.
Iedereen wil veel dingen niet zijn. Vooral de dingen die ze wel zijn. Wat dat betreft is Ramsey Nasr net een mens. Hij wil geen Hofnar zijn, maar een echte Dichter Des Vaderlands. De eerste echte na een keten van hofnarren. Het is voor hem een zware opgave. Niet omdat hij niet kan dichten, maar om veel dieper liggende problemen.
Dichter des Vaderlands. De benaming staat hem tegen. Hij voelt zich eigenlijk absoluut niet verbonden met Nederland en omschrijft zichzelf als "bastaard" en "een beetje van alles, en dus niets". Hij kan derhalve niets met deze verkregen status als vooraanstaand Nederlands staatsburger. Tegen wil en dank heeft hij ineens een nationaliteit.
De belofte van Rutte om "Nederland terug te geven aan de Nederlanders" roept bij hem dezelfde problemen op. Hij is immers geen Nederlander en het voelt onmiddellijk alsof hem iets wordt afgepakt en opgedrongen tegelijk. Ten koste van alles wil hij geen Nederlander zijn en trekt hard van leer tegen ons lieve kikkerlandje. Alles wat typisch Nederlands is moet dood. Alleen dan krijgt hij zijn non-identiteit terug.
Zijn betoog is simpel. Te simpel. Hij haalt alle grote namen in de vaderlandse geschiedenis aan, door wiens aderen niet uitsluitend Nederlands bloed vloeide om een punt te maken. Onvervalste rasechte discriminatie. Hij vervolgt met alles wat niet Nederlands is, inclusief de gedachtengang van de moordenaar van Van Gogh, als typisch Nederlands te bestempelen. Hij wil aantonen dat juist niet-typisch-Nederlands-zijn betekent dat je een beter mens bent. Net als hijzelf is.
Het zegt meer over Ramsey Nasr dan over Nederland. Zijn visie is identiek aan de visie van een Moslima die weigert de Burka uit te trekken en Ramsey Nasr lijkt bovendien in veel opzichten op de kutmarrokanen die hij aanhaalt. Zij ook worstelen met hun identiteit. Het kernprobleem van Nasr, zijn identiteitscrisis, blijkt goed uit de zaken waar hij over valt en zijn woordkeus. Nasr wil niet integreren. Alles hoort net zo werelds als hijzelf te zijn.
De dichter des Vaderlands is een kind uit twee culturen. Hij kan het blijven ontkennen en claimen niets te zijn, maar is beide. Hij is een multicultureel en bewijst dit ook in het interview. Eerst benoemt hij zichzelf als smet en vervolgens beticht hij de Nederlanders van smetvrees. Een veel gezien typisch multicultureel trekje.
Iemand wordt Dichter des Vaderlands vanwege de inkt die uit de pen vloeit, niet vanwege het bloed dat door de aderen vloeit. Het is een eervolle titel die maar weinigen toekomt. Dit heeft Ramsey Nasr niet willen begrijpen en heeft zijn eigen identiteitscrisis zelfs op de benaming geprojecteerd. Het beste is een nieuwe dichter aan te wijzen. Bezuinig deze maar weg. Bovendien heeft de huidige Dichter Des Vaderlands reeds een nieuwe roeping gevonden.
Het leek onmogelijk, maar hij is niet langer niets. Ramsey Nasr heeft zichzelf ongemerkt een nieuwe identiteit aangemeten en is verworden tot de hofnar die hij zo vreest te zijn. Een slecht narretje overigens. Een echte traditionele hofnar confronteert mensen keihard met Waarheid, verpakt in een kolderiek jasje, en leidt een eervol bestaan. Ramsey Nasr moet, wat dat betreft, nog veel oefenen. Verder dan stampvoeten en rinkelen met belletjes komt hij momenteel niet. Hofnar Des Vaderlands zijn is een kunst.
bron: http://knack.rnews.be/nl/actualiteit/nieuws/mensen/ramsey-nasr-de-kunsten-moeten-dood/article-1195075485361.htm
0 reacties:
Een reactie posten